Phaco-emulsificatie

cataractchirurgie wordt, cataractchirurgie wordt uitgevoerd, gedurende weken, kleine fragmenten, kleine incisie

Definitie: Phaco-emulsificatie is de meest voorkomende techniek voor cataractchirurgie die wordt uitgevoerd. Cataractchirurgie wordt gebruikt om het gezichtsvermogen te herstellen bij patiënten wiens zicht troebel is geworden door cataracten, een vertroebeling van de ooglens.

De lens bevindt zich achter de iris. Het is verantwoordelijk voor het focussen van licht op het netvlies en voor het produceren van heldere, scherpe beelden. De lens heeft de mogelijkheid om van vorm te veranderen, bekend als accommodatie.

Naarmate de ogen verouderen, hardt de lens uit en verliest hij zijn vermogen om te accommoderen. De gehele lens zit in een lenscapsule. Naarmate de ogen ouder worden, ontstaan ​​er oxiderende processen en accumuleren dode cellen in de lenscapsule waardoor de lens geleidelijk troebel wordt. Het licht dat normaal door de lens wordt gefocusseerd, is verstrooid vanwege de bewolking, dus het zicht is niet langer helder en scherp.

Hoe wordt phaco-emulsificatie uitgevoerd?

Tijdens phaco-emulsificatie maakt een chirurg een kleine incisie aan de rand van het hoornvlies en maakt vervolgens een opening in het membraan rond de lens. Vervolgens wordt een kleine ultrasone sonde ingebracht, die de troebele lens opsplitst in kleine fragmenten. Het instrument trilt met ultrasone snelheid om te hakken en lost het lensmateriaal bijna op in kleine fragmenten. De fragmenten worden vervolgens uit de capsule gezogen door een bevestiging op de punt van de sonde.

Nadat de lensdeeltjes zijn verwijderd, wordt een intraoculair lensimplantaat, gewoonlijk een IOL genoemd, geïmplanteerd en in de natuurlijke capsule van de lenzen geplaatst.

Het wordt ingebracht door de kleine incisie van het hoornvlies via een uitgeholde buis. Zodra de lens is ingedrukt, wordt deze opengevouwen en op zijn plaats gepositioneerd.

Phaco-emulsificatie wordt meestal uitgevoerd in een polikliniekcentrum en vereist gewoonlijk geen ziekenhuisopname. De procedure voor cataractchirurgie wordt uitgevoerd onder lokale anesthesie (een verdoving die rond het oog wordt geïnjecteerd) of plaatselijke anesthesie (verdovende druppels in het oog ingebracht).

Wat is de hersteltijd voor phacoemulsificatie?

De incisie gemaakt in het hoornvlies vereist meestal geen hechtingen en is zelfdichtend. Binnen een paar dagen geneest de incisie volledig. Postoperatieve oogdruppels worden voorgeschreven en bestaan ​​meestal uit antibiotica, steroïden en een niet-steroïde anti-inflammatoire medicatie. Deze druppels verminderen ontstekingen en voorkomen infectie. Het antibioticum wordt meestal binnen 7-10 dagen gestaakt. De steroïde en niet-steroïdale ontstekingsremmer worden gedurende 3-6 weken vastgeplakt, afhankelijk van de operatie. De meeste patiënten hebben vrijwel onmiddellijk een visuele verbetering en het zicht heeft de neiging om gestaag te verbeteren gedurende 4-5 weken.

Phaco-emulsificatie heeft een revolutie teweeggebracht in cataractchirurgie. Voordat phaco-emulsificatie werd ontwikkeld, zouden chirurgen de volledige lens en capsule verwijderen. Dit maakte het moeilijk om een ​​intraoculaire lens in te brengen. De lens van het oog draagt ​​veel oogvermogen bij aan het oog. Als gevolg hiervan, als u de cataract verwijdert, wat de lens is, blijft de patiënt een zeer hoog "plus", verziend recept achter. Dit is waarom, vele jaren geleden, toen patiënten cataracten hadden verwijderd, ze meestal "cataract-bril" droegen. Cataractglazen waren dik, zwaar en vergroot de ogen.

Het duurde niet lang voordat chirurgen zich realiseerden dat ze een beter proces nodig hadden om een ​​lensimplantaat in te brengen, zodat patiënten zo’n zware, dikke post-cataract chirurgische bril niet zouden hoeven dragen. Patiënten waren blij dat de cataract was verwijderd, maar niet zo blij dat ze nu een dikke, zware bril moesten dragen.

Wie heeft de phaco-emulsificatieprocedure uitgevonden?

Dr. Charles D. Kelman, oogheelkundig arts en chirurg in New York, wordt gecrediteerd met de ontwikkeling van het initiële phacoemulsificatieproces. in de late jaren 1960 en in 1970 werd de procedure beschikbaar gesteld aan chirurgen. Dr. Kelman werkte aan veel verschillende ideeën en ontwerpen, maar kreeg een idee voor phacoemulsificatie nadat hij in een tandartsstoel zat en zijn tanden schoonhad met een ultrasnelle ultrasone reiniger.

Interessant is dat sommige van de vroege ideeën die hij had weer opdoken in de moderne cataractoperatie.

Ook bekend als: phaco

Like this post? Please share to your friends: