Slaapverlamming klinkt ongelooflijk. Je wordt wakker uit de slaap. Terwijl je in bed ligt, heb je het gevoel dat iemand in het donker over je heen staat. Je probeert je hoofd maar een klein beetje te bewegen om een subtiele blik te maken, maar dat lukt niet. Iemand – iets – houdt je vast. Je probeert te worstelen, je armen en benen te slingeren, maar je bent bevroren op zijn plaats. De pure paniek spoelt over je heen terwijl je verlamming blijft hangen.
Gaat u dood? Ben je al dood? Hoewel dit misschien te onwerkelijk klinkt, is slaapverlamming inderdaad een heel reële ervaring. Wat zijn de symptomen van slaapverlamming? Meer informatie over de feiten, kenmerken, frequentie en genezing van deze aandoening en hoe deze zich verhoudt tot de droomkenmerken van de REM-slaap die blijft waken.
Wat is slaapverlamming precies?
Laten we eerst enkele feiten over de aandoening onderzoeken. Als je iets soortgelijks hebt ervaren tijdens het ontwaken, ben je bekend met de onvergetelijke gruwelen van slaapverlamming. Per definitie is slaapverlamming een voorbijgaand onvermogen om te bewegen of te spreken als men van slaap naar waakzaamheid gaat, zonder andere bevindingen die kenmerkend zijn voor narcolepsie.
Bij slaapverlamming komt dit vaak voor tijdens het ontwaken (hypnopompisch) in tegenstelling tot in slaap vallen (hypnagogisch), wat vaker voorkomt bij narcolepsie. Het is waarschijnlijker dat het zich tegen de ochtend voordoet, omdat dat is wanneer rapid eye movement (REM) -slaap geassocieerd met levendig dromen de boventoon voert.
Symptomen en kenmerken van slaapverlamming
Er zijn enkele algemene kenmerken die de symptomen van slaapverlamming kenmerken, waaronder:
- Oogbewegingen worden meestal bewaard.
- Het komt vaker voor tijdens het slapen op iemands rug.
- Visuele en auditieve hallucinaties komen vaak voor en kunnen een gevoel van een kwaadaardige aanwezigheid, van aangeraakt zijn, of het horen van stemmen of geluiden in de kamer omvatten.
- Soms zien we gezichten of mensen aan het bed. May Er kan een gevoel van kortademigheid (of druk op de borst, zelfs iemand die op de borst staat) bestaan. Het is nog steeds mogelijk om te ademen, vanwege de behouden functie van het diafragma.
- Hoe vaak treedt Slaapverlamming op?
Het is gebruikelijk en kan door 20% tot 60% van de mensen worden ervaren, afhankelijk van de onderzochte populatie. In een studie van universiteitsstudenten bleek 21% ten minste één slaapverlamming te hebben gehad, maar slechts 4% had 5 of meer episoden.
Welke oorzaken slaapverlamming?
Er wordt aangenomen dat het wordt versneld door slaapgebrek, stress en ontwrichting van het slaapschema. In experimenten is aangetoond dat dit optreedt met een verstoring van snelle oogbeweging (REM) of droomslaap. Het wordt ook geassocieerd met angststoornissen die zelf kunnen leiden tot lichtere slaap, slaapversnippering en slapeloosheid.
Hoewel er bepaalde triggers kunnen zijn, wordt aangenomen dat slaapverlamming uiteindelijk een probleem is met de regulatie van REM. Tijdens deze fase van de slaap wordt het lichaam ontspannen gehouden, zodat dromen niet worden uitgespeeld. Als deze ontspanning, of atonia, optreedt terwijl de persoon wakker is, kan dit tijdelijke verlamming veroorzaken. De andere elementen van een levendige droomslaap kunnen ook in slaap vallen.
Dit kan worden ervaren als een REM-periode verstoord is.
Obstructieve slaapapneu kan ook leiden tot opwekkingen als gevolg van ademhalingsstoornissen en slaapverlamming veroorzaken. Dit kan ook verklaren waarom slaapverlamming vaker voorkomt wanneer iemand op zijn rug ligt. Geassocieerde symptomen zoals snurken, getuige adempauzes, hijgen of stikken, slaperigheid overdag, tandenknarsen (bruxisme) en vaak ’s nachts wakker worden om te plassen (nocturie) kunnen wijzen op dit als de onderliggende oorzaak van slaapverlamming.
Behandeling en behandeling van slaapverlamming
Gelukkig is slaapverlamming onschadelijk. Het is zelfbeperkt, eindigend met ofwel terugvallen in slaap of er meer volledig uit te ontwaken.
Het kan niet vaak voorkomen. Als het eenmaal is erkend, is geruststelling meestal voldoende. Het komt vaak voor en de oorzaak kan relatief goedaardig zijn. Er is geen risico om dood te gaan wanneer deze afleveringen zich voordoen. Het kan nog steeds heel eng zijn als het voorkomt.
Hoewel deze afleveringen misschien beangstigend zijn, is de stoornis zelf niet schadelijk en lost deze vanzelf op. Er is geen behandeling nodig, maar het vermijden van slaapgebrek, stress en andere precipitanten kan nuttig zijn. Deze zijn samengevat in de richtlijnen voor slaaphygiëne.
Voor degenen die last hebben van meerdere episodes en die de psychische problemen niet kunnen verdragen, kan een selectieve serotoninereceptor-remmer (of SSRI) worden voorgeschreven. Deze medicijnen onderdrukken REM-slaap.
Daarnaast kan evaluatie door een arts belangrijk zijn om de slaap, geestelijke gezondheid of andere medische aandoeningen aan te pakken die de slaap kunnen verstoren. In het bijzonder kan het belangrijk zijn om evaluatie te hebben voor mogelijke slaapapneu als een bijdragende oorzaak. Als het terugkeert, en vooral verontrustend is, kan een evaluatie door een door de raad gecertificeerde slaapspecialist of een slaaponderzoek worden aangegeven.
Een heel woord
