Praten over de oorzaken van hyperthyreoïdie vereist een bespreking van veel meer mogelijkheden – de ziekte van Graves, thyroïditis, struma en anderen – dan de gemiddelde toestand. Hoewel er een kenmerkende overeenkomst tussen hen bestaat dat ze er allemaal toe leiden dat uw schildklier te veel schildklierhormoon produceert, hoedit gebeurt, varieert. Een paar oorzaken zijn technisch te vermijden, maar de meeste zijn dat niet – en het bepalen van welke oorzaak aan de basis van uw specifieke geval ligt, moet worden getest.
Veel voorkomende oorzaken
De drie meest voorkomende oorzaken van een overactieve schildklier zijn de ziekte van Graves, toxische nodulaire of multinodulaire struma en thyroiditis.
Ziekte van Graves
De ziekte van Graves, een auto-immuunziekte, is de meest voorkomende oorzaak van hyperthyreoïdie in de Verenigde Staten. Bij de ziekte van Graves produceert het immuunsysteem van een persoon antilichamen die binden aan schildkliercellen, waardoor ze overmatig schildklierhormoon produceren.
Giftige nodulaire of multinodulaire struma
Toxische nodulaire of multinodulaire struma wordt gekenmerkt door een of meer schildkliernodules of knobbeltjes die een overmatig schildklierhormoon produceren. Soms worden deze knobbels aangeduid als "hete knobbeltjes", omdat ze radioactief jodium absorberen bij een radioactieve jodiumopnametest.
Thyroiditis
Thyroiditis betekent "ontsteking van de schildklier" en is een verzamelnaam voor verschillende inflammatoire schildklieraandoeningen.
Een veelvoorkomend voorbeeld van thyroiditis is postpartum thyroiditis, die optreedt nadat een vrouw is bevallen.
Sommige vrouwen ervaren tijdelijke hyperthyreoïdie, gevolgd door tijdelijke hypothyreoïdie, terwijl andere vrouwen alleen hyperthyreoïdie ervaren, en weer anderen alleen hypothyreoïdie.
Naast de postpartumperiode kan thyroïditis worden veroorzaakt door een infectie (bijvoorbeeld een bacterie die schildkliercellen beschadigt), bepaalde medicijnen (bijvoorbeeld amiodaron, lithium of interferon), trauma, bestraling of ernstige stress.
Ten slotte veroorzaakt subacute thyroïditis (ook wel de Quervain-thyreoiditis genoemd) tijdelijke hyperthyreoïdie gevolgd door tijdelijke (hoewel soms permanente) hypothyreoïdie. Een onderscheidend kenmerk van subacute thyroiditis is dat een persoon een gevoelige schildklier heeft.
Andere oorzaken
Hoewel de meeste gevallen van hyperthyreoïdie te wijten zijn aan het bovenstaande, kunnen ook andere oorzaken worden overwogen:
Medicatie-geïnduceerde hyperthyreoïdie
Te veel voorgeschreven schildklierhormoon nemen – hetzij per ongeluk of door opzettelijke zelfmedicatie – kan medicatie veroorzaken hyperthyreoïdie. Sommige vrij verkrijgbare energie-, voedings- en glandulaire supplementen bevatten ook een aantal actieve schildklierhormonen, waardoor u hyperthyroid kunt worden.
Jodium
Blootstelling aan hyperthyreoïdie kan worden veroorzaakt door blootstelling aan of inname van een overmatige hoeveelheid jodium (bijvoorbeeld door jodium in te nemen of door supplementen die jodium bevatten).
Tijdelijke hyperthyreoïdie bij de ziekte van Hashimoto
Normaal zijn mensen met thyreoïdose van Hashimoto hypothyroïde, omdat cellen van het immuunsysteem het schildklierweefsel vernietigen. In zeldzame gevallen kan een persoon aanvankelijk hyperthyroïd zijn voordat hij hypothyreoïd wordt. Dit wordt soms Hashitoxicosis genoemd.
Voorbijgaande hyperthyreoïdie van Hyperemesis Gravidarum
Hyperemesis gravidarum is een zeldzame aandoening van aanhoudende misselijkheid en braken en een gewichtsverlies van 5 procent of meer tijdens de vroege zwangerschap.
Sommige vrouwen met hyperemesis gravidarum ontwikkelen hyperthyreoïdie, hoewel de schildklierhormoonspiegels over het algemeen slechts minimaal verhoogd zijn.
Hypofyse-geïnduceerde hyperthyreoïdie
Uw hypofyse wordt de "meester" -klier genoemd, omdat het hormonen produceert die andere klieren, zoals uw schildklier, ertoe brengen andere hormonen vrij te maken.
Er zijn twee soorten door hypofyse veroorzaakte hyperthyreoïdie, ook wel centrale hyperthyreoïdie genoemd. Eén type wordt veroorzaakt door een tumor in de hypofyse die overmatig schildklierstimulerend hormoon produceert, oftewel TSH (een hypofyseadenoom genaamd).
Nog zeldzamer is een type dat overproductie van TSH door de hypofyse veroorzaakt door mutaties in het gen dat codeert voor een schildklierhormoonreceptor.
Foetale-neonatale hyperthyreoïdie
De ziekte van Graves is de meest voorkomende oorzaak van hyperthyreoïdie tijdens de zwangerschap, hoewel het nog steeds ongebruikelijk is en voorkomt bij 1 op de 1500 zwangere vrouwen, volgens de American Thyroid Association.
Van deze vrouwen met de ziekte van Graves (of een geschiedenis van de behandelde ziekte van Graves) ontwikkelt ongeveer 2 procent tot 5 procent van hun pasgeborenen foetale of neonatale hyperthyreoïdie, die wordt gekenmerkt door een verscheidenheid aan tekens en symptomen. Sommigen van hen omvatten frequente stoelgang, verhoogde hartslag, laag geboortegewicht, kleine hoofdomtrek en een vergrote schildklier (struma).
Genetica
Genetica speelt een rol bij de ontwikkeling van hyperthyreoïdie van Graves, zoals blijkt uit het feit dat de ziekte van Graves zich in families nestelt.
Dit betekent dat het dragen van bepaalde genen (of met een familiegeschiedenis die significant is voor de ziekte van Graves of andere auto-immuunziekten) ertoe kan leiden dat iemand een overactieve schildklier meer ontwikkelt dan iemand zonder die genen.
Dat gezegd hebbende, wetenschappers hebben al deze genetische associaties niet volledig gepest, dus genetische tests worden momenteel niet uitgevoerd op mensen die verdacht worden van het hebben van de ziekte van Graves.
Het is belangrijk op te merken dat een levensstijl of omgevingsfactor (bijvoorbeeld roken of zwangerschap) nodig is om het begin van een schildklieraandoening te veroorzaken. Dus een persoon kan genen dragen die hen kwetsbaar maken voor de ziekte van Graves, maar zonder een trigger, ze ontwikkelen het nooit.
Veelvoorkomende risicofactoren
Als u zich bewust bent van de factoren die uw risico op hyperthyreoïdie kunnen verhogen, kunt u een goed geïnformeerde discussie met uw arts hebben en, misschien, uw bewustzijn vergroten over eventuele symptomen die u ervaart:
- Vrouw zijn
- Een persoonlijk of familiegeschiedenis van auto-immuunziekte (bijvoorbeeld reumatoïde artritis, lupus of coeliakie)
- Een schildklieraandoening of familiegeschiedenis hebben, waaronder schildklierknobbeltjes
- Onlangs zwanger zijn
- Roken
- Inname van jodium of een medicijn dat jodium bevat (bijvoorbeeld , amiodaron)
- Ervaring met trauma aan de schildklier
- Gebrek aan vitamine D en selenium
- Ervaren psychische stress (bijvoorbeeld scheiding of verlies van een partner)
