De hersenen zijn van nature in balans tussen de linker en rechter hemisferen. Op een CT-scan (computed tomography) die vanaf de bovenkant van het hoofd naar de hersenen kijkt, bevindt zich een groef die zich tussen beide zijden van de hersenen bevindt die zich middellijn naar het lichaam bevindt. Het ruggenmerg komt tevoorschijn op de middelste hersenpan en loopt door het midden van de rug.
Een verschuiving in de middellijn treedt op wanneer iets deze natuurlijke middellijn van de hersenen naar rechts of naar links duwt. Het is een betreurenswaardig teken na hoofdtrauma.
Midlineverschuiving en intracraniale druk
Het brein behoudt te allen tijde een natuurlijk drukniveau. De normale druk in de schedel is 5-15 mm / hg. Deze basislijndruk wordt gecreëerd door vocht, weefsel en bloedstroming in de benige schedel.
Hoofdtrauma kan onmiddellijk en aanzienlijk de intracraniale druk (ICP) verhogen. Als er een krachtige klap op het hoofd komt, barsten bloedvaten en bloeden in en rond de hersenen. Omdat het hart vers bloed blijft doorgeven aan de hersenen, begint het extra bloed dat uit gebroken bloedvaten lekt te accumuleren. Dit verhoogt de algehele hersendruk en de groeiende bloedcollectie, een hematoom genaamd, begint tegen hersenweefsel te duwen.
Andere oorzaken van verhoogde ICP na hoofdtrauma zijn onder meer zwelling van de hersenen rond de plaats van verwonding, een aandoening die hydrocephalus wordt genoemd, een verzameling vloeistof in de ventrikels van de hersenen en infectie.
Een verschuiving in de middellijn treedt op wanneer de druk die wordt uitgeoefend door de opbouw van bloed en zwelling rond de beschadigde hersenweefsels krachtig genoeg is om de hele hersenen uit het midden te duwen. Dit wordt beschouwd als een medisch noodgeval en is een onheilspellend teken.
Diagnose
De meest gebruikelijke test om een middellijnverschuiving te identificeren, is de CT-scan.
In sommige gevallen is een CT-scan echter niet mogelijk omdat de patiënt onstabiel is of omdat frequente metingen gewenst zijn om de voortgang van een afloop te volgen. In deze situaties kan bedside-echografie ook worden gebruikt om de ontwikkeling van een middellijnverschuiving te diagnosticeren en volgen.
Er zijn drie belangrijke structuren geëvalueerd bij het bepalen van de aanwezigheid van een middellijnverschuiving: het septum pellucidum, het derde ventrikel en de pijnappelklier.
- Het septum pellucidum: een dun membraan dat direct door het centrum van de hersenen loopt
- Het derde ventrikel: een ruimte gevuld met hersenvocht diep in het centrum van de hersenen
- De pijnappelklier: een kleine klier die liegt net achter het derde ventrikel
De locaties van deze 3 hersenstructuren dienen als referentiepunten op een radiologische scan. Als een van hen niet goed is uitgelijnd, betekent dit dat de druk aan de ene kant van de hersenen de hersenen uit positie duwt.
Behandeling
De belangrijkste behandeling bij het aanwezig zijn van een middellijnverschuiving is het verlichten van de druk die de hersenen uit het midden duwt. Als een verzameling bloed de oorzaak is, zoals een subduraal hematoom, is een operatie nodig om het bloedstolsel te verwijderen en het bloeden te stoppen.
Antibiotica worden gebruikt om een infectie te behandelen en steroïden kunnen worden gebruikt om de ontsteking te verminderen.
Prognose
Een aantal studies hebben de effecten van middellijnverschuiving op de langetermijnuitkomsten onderzocht. Aangezien een verschuiving in de middellijn optreedt als gevolg van bloeding en druk, zijn de mate van bloeding, de locatie van de schade en het algehele niveau van druk die de hersenen ervaren alle belangrijke overwegingen.
Wanneer het brein beweegt, veroorzaakt dit trauma aan andere structuren wanneer ze worden getrokken en uit hun natuurlijke positie worden geduwd. Hoe groter de verschuiving van de middenlijn, hoe ernstiger de complicaties en hoe groter het risico op overlijden.
