De binnenzijde van de oogbal is een lichtgevoelige laag neurale cellen die het netvlies wordt genoemd. Net als een camera vangt het netvlies lichtstralen op en verandert het in elektrische impulsen. Deze impulsen reizen langs de optische zenuw naar de hersenen, waar ze worden omgezet in foto’s. Het netvlies ligt bovenop de choroidea, een weefsel dat verantwoordelijk is voor het voeden van het netvlies.
Loslaten van het netvlies vindt plaats wanneer het netvlies loskomt van het vaatvlies. Het is een ware oognoodzaak en vereist onmiddellijke behandeling om ernstig gezichtsverlies en mogelijke blindheid te voorkomen.
Typen
Er zijn drie typen loslaten van het netvlies:
- Rhegmatogene retinaloslating: Dit is het meest voorkomende type. Het wordt veroorzaakt door tranen of gaten in het netvlies, retinabreuken genoemd.
- Tractie-retinale loslating:Dit type loslating treedt op wanneer littekenweefsel of ander abnormaal weefsel op het oppervlak van het netvlies groeit, waarbij het netvlies weggetrokken wordt van de onderliggende laag.
- Exudatieve netvliesloslating: Deze loslating treedt op wanneer vloeistof of bloed onder het netvlies stroomt en het scheidt van de onderliggende laag. Exudatief netvliesloslating is meestal een complicatie van andere aandoeningen, waaronder maculaire degeneratie, oogtumoren en hoge bloeddruk.
Oorzaken
Netvliesloslating wordt vaak veroorzaakt door trauma. Het komt vaker voor bij bijziende mensen, die een iets langere oogbol hebben.
Sommige netvliesloslating gebeurt spontaan zonder specifieke oorzaak. Deze hebben vaak te maken met veranderingen in het glasvocht, de gelachtige vloeistof die de holte van het oog vult. Naarmate we ouder worden, kan het glasvocht vloeibaar worden en van het netvlies scheiden, waardoor een achterste vitreale onthechting (PVD) ontstaat. Bepaalde ziekten kunnen ook retinale loslating veroorzaken door nieuwe bloedvatgroei en littekens toe te staan, die contracties in het netvlies veroorzaken.
Risicofactoren
Verschillende factoren kunnen het risico op het ontwikkelen van een netvliesloslating vergroten.
- Verdere leeftijdsgebonden veranderingen in het glasvocht
- Hoog niveau van bijziendheid
- Zwakke gebieden in de periferie van het netvlies
- Een familiegeschiedenis van netvliesloslating
- Eerdere netvliesloslating in één oog
- Geschiedenis van oogchirurgie, zoals cataractchirurgie
- Oogtrauma
Symptomen
Er is geen pijn als het netvlies losraakt. Er zijn echter een aantal veelvoorkomende visuele symptomen die u moeten attenderen op een mogelijke loslating van het netvlies:
- Zwervers die kunnen verschijnen als grijze vlekken, strings of spinnenwebben die zweven in uw gezichtsveld
- Flitsen van het licht
- Een donker gordijn of sluier beweegt over uw visie
- Wazig zicht
Als u een van deze symptomen ervaart, aarzel dan niet om een arts te raadplegen. Tijd is van essentieel belang bij de behandeling van een netvliesloslating. Vroegtijdige behandeling kan de kans op herstel van uw gezichtsvermogen vergroten.
Diagnose
De diagnose van een netvliesloslating wordt gesteld door een oogzorgspecialist. Een optometrist of oogarts kan uw pupillen verwijden en een binoculaire indirecte oftalmoscoop gebruiken om de binnenkant van het oog te onderzoeken met een driedimensionaal beeld. Af en toe kan een echografie-apparaat worden gebruikt als er een dichte bloeding in het oog is.
Bloed kan soms het zicht belemmeren, waardoor het moeilijk wordt om het netvlies duidelijk te zien. Het ultrasone apparaat produceert geluidsgolven die tegen de achterkant van het oog stuiteren en een beeld vormen dat de arts laat zien of het netvlies echt los is.
Behandeling
Er zijn verschillende manieren om een netvliesloslating te behandelen. De behandeling hangt af van het type, de ernst en de locatie van het detachement.
- Pneumatische retinopexy:gebruikt wanneer de onthechting optreedt in het bovenste deel van het oog. Het oog wordt geïnjecteerd met een gasbel die tegen het netvlies drukt.
- Cryotherapie:gebruikt een vriestechniek of laser om het netvlies weer op zijn plaats te hechten.
- Lasers:gebruikt om kleine littekens in het oog aan te brengen om verder scheuren of loslaten te voorkomen.
- Scleral gesp:een kleine strook siliconen die aan de buitenkant van het oog is bevestigd om het netvlies op zijn plaats te houden. De gesp is van buitenaf niet zichtbaar.
Een woord van zeer wel
Loslaten van het netvlies is een ernstige oogaandoening die onmiddellijke professionele aandacht vereist. Als het onbehandeld blijft, kan het totale zichtbeschadiging in het aangedane oog veroorzaken. Als de diagnose eerder wordt gesteld, kunnen de meeste losgeraakte netvliezen echter operatief worden gehecht en kan het gezichtsvermogen gedeeltelijk of volledig worden hersteld.
