Het is niet ongebruikelijk om over mensen te horen die dagelijks een lage dosis aspirine nemen om hun risico op hartaanvallen te verlagen, terwijl ze hun artritis behandelen met een vergelijkbaar medicijn zoals Advil (ibuprofen) of Aleve (naproxen).
Maar is het veilig om te doen? En zo nee, welke alternatieven zou een persoon kunnen hebben om beide voorwaarden beter te behandelen?
Potentiële geneesmiddelinteracties
Het is belangrijk om te begrijpen dat aspirine, ibuprofen en naproxen allemaal tot dezelfde klasse van medicijnen behoren die bekend staan als niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s).
Ze hebben allemaal vergelijkbare werkings- en werkingsmechanismen door pijn te verminderen, koorts te behandelen en, bij hogere doses, ontstekingen te verminderen.
Een van de dingen die ze ook delen is bijwerkingen. Gastro-intestinale symptomen komen vaak voor bij mensen die NSAID’s gebruiken, waardoor het risico op bloedingen en de ontwikkeling van mogelijk ernstige maagzweren toenemen.
Zelfs bij een lage dosis kan het combineren van aspirine met een andere NSAID het risico op maagzweren vergroten, vooral bij mensen die:
- ouder dan 65
- corticosteroïden gebruiken
- voor bloedverdunners zoals Coumadin (warfarine) of Plavix (clopidogrel)
- rokers
- Zware drinkers
- Ervaar gastro-intestinale bloeding of een voorgeschiedenis van zweren
Het is in de groep mensen dat het gecombineerde gebruik moet worden vermeden.
5 manieren om het maagdarmrisico te minimaliseren
Er zijn verschillende manieren om deze bijwerkingen te minimaliseren als u een lage dosis aspirine gebruikt met een andere NSAID:
- Het gebruik van een protonpompinhibitor kan het risico verminderen. Protonpompremmers (PPI’s) zoals Prilosec (omeprazol), Nexium (esomeprazol), Prevacid (lansoprazol) of Aciphex (rabeprazol) kunnen maagzuren verminderen, terwijl sommige van de directe zure effecten van NSAID’s worden tegengegaan. PPI’s kunnen het best worden ingenomen op een lege maag 30 minuten vóór de eerste maaltijd van de dag om het maximale voordeel te verkrijgen.
- Kies een NSAID die minder snel bloedingen veroorzaakt. Sommige, minder vaak voorkomende ontstekingsremmende geneesmiddelen zoals Disalcid (salsalaat), lage dosis Celebrex (celecoxib), Voltaren (diclofenac) en Mobic (meloxicam) kunnen effectief zijn bij de behandeling van pijn en hebben veel minder kans bloedingen te veroorzaken. Bovendien hebben ze minder kans om te interfereren met de cardioprotectieve voordelen van aspirine vergeleken met ibuprofen of naproxen.
- Gebruik andere geneesmiddelen dan NSAID’s om artritis te behandelen. Voor degenen die echt een lage dosis aspirine moeten gebruiken en het risico lopen op gastro-intestinale symptomen, kan het overschakelen naar niet-NSAID-klasse geneesmiddelen de meest geschikte optie zijn. Deze omvatten Tylenol (paracetamol), dat pijn verlicht, maar geen ontstekingsremmend effect heeft, en Ultram (tramadol), dat een sterke pijnverlichting biedt maar een recept vereist.
- Gebruik niet-orale medicamenteuze therapieën. Door orale medicatie te vermijden, hebt u inherent een lager risico op het ontwikkelen van maag- of ulcusproblemen. Topische pijnstillende crèmes met een warm of koud gevoel zijn soms voldoende om gelokaliseerde pijnverlichting te bieden. Er zijn ook subdermale pleisters met ibuprofen waarvan gerapporteerd wordt dat ze meer dan 12 uur verlichting geven.
- Kies een NSAID die minder snel bloedingen zal veroorzaken. Als u dagelijks een lage dosis aspirine gebruikt, heeft u waarschijnlijk al een huisarts of cardioloog in de arm. In dat geval is het belangrijk om uw arts op de hoogte te stellen van alle medicijnen die u gebruikt. Dit zorgt ervoor dat de nodige tests worden uitgevoerd om uw bloedbeeld, leverfunctie en nierfunctie te controleren. Tests worden meestal elke acht tot tien weken herhaald bij het eerste begin en nemen toe tot elke drie tot zes maanden nadat het bloed van een persoon normaal en gestabiliseerd is.
