Hoe zich aan te melden bij ADAP om te betalen voor uw hiv-voorschrift Drugs

meestal gebaseerd, sommige staten, ADAP wordt, minder procent, staten zoals, voor mensen

Terwijl de toegang tot gezondheidszorg is toegenomen voor mensen met hiv sinds de inwerkingtreding van de Affordable Care Act (ACA) in 2014, blijven de kosten van hiv-medicijnen een grote uitdaging. Zelfs voor sommigen die particuliere verzekeringen kunnen afsluiten, is de prijs steeds onbetaalbaarder geworden, met sommige verzekeraars die antiretrovirale geneesmiddelen verhuizen van meer betaalbare "generieke" en "niet-generieke" geneesmiddelenlagen naar duurdere "specialistische" drugstabellen die co-betalingen van 30% of meer.

Deze praktijk van ongunstige lagen heeft zowel de lage als de middenverdieners getroffen, waarbij velen gedwongen werden hun drugs uit eigen zak te betalen. Voor een standaardregime van drie geneesmiddelen zou dit kunnen oplopen tot ruim meer dan $ 1.000 per maand, een prijs die de meesten onbetaalbaar zouden vinden.

Het Drug AIDS Drug Assistance Program (ADAP) is een federaal programma dat in 1987 werd opgericht om levensreddende hiv-medicijnen te verstrekken aan Amerikanen met een laag inkomen. Sinds die tijd is de reikwijdte van het programma aanzienlijk uitgebreid, waarbij sommige staten doktersbezoeken, laboratoriumtests, verzekeringsaftrekbare kosten en zelfs preventieve therapie voor mensen met een risico op infectie kunnen subsidiëren. De in aanmerking komende inkomsten zijn meestal gebaseerd op inkomen, variërend van huishoudens met een jaarinkomen van minder dan 200 procent van het federale armoede- niveau (FPL) tot gezinnen met een inkomen van minder dan 500 procent. Inkomensberekeningen zijn niet gebaseerd op de totale inkomsten van u of uw familie voor het jaar, maar op uw gewijzigde jaarlijkse bruto-inkomen (hoofdzakelijk het aangepaste bruto-inkomen gevonden op regel 37 van uw 1040 belastingaangifte plus enkele toevoegingen).

Dit betekent dat in de 11 staten waar de inkomensgrens is vastgesteld op 500 procent, een gehuwde echtpaar met een gewijzigd jaarlijks bruto-inkomen van $ 80.000 nog steeds in aanmerking komt voor ADAP-bijstand.

Geschiktheid van ADAP per staat

Dat wil niet zeggen dat alle ADAP-programma’s gelijk zijn gemaakt. Terwijl ADAP wordt gefinancierd door de federale overheid, beheert elke staat zijn eigen programma, stelt het zijn eigen inclusiecriteria vast en schetst het welke diensten het wel en niet zal leveren.

In sommige landen vertaalt zich dit in directe geneesmiddelenhulp op recept; In andere landen kunnen diensten bestaan ​​uit regelmatige doktersbezoeken, casemanagement of (zoals in de staat New York) een voorziening voor thuiszorg.

Hoewel de regels van staat tot staat verschillen, is de geschiktheid meestal gebaseerd op drie factoren:

Documentatie van verblijf binnen die staat. Voor niet-Amerikaanse burgers is documentatie van permanent verblijf vereist. Ondertussen, in andere staten, zoals New Mexico en Massachusetts, zijn immigranten zonder papieren ook gekwalificeerd voor ADAP-services.

  • Bewijs van inkomen. Dit is meestal gebaseerd op het jaarlijks bruto inkomen (MAGI) van u of uw gezin, maar het kan ook een beperking van de dollarwaarde op onze persoonlijke bezittingen omvatten (zoals in staten als Delaware, Georgia en New York).
  • Bevestiging van uw HIV-status door een gekwalificeerde arts. In sommige staten, zoals Arkansas, kunnen CD4-count en virale load-tests worden gebruikt om in aanmerking te komen.
  • Aangezien ADAP wordt beschouwd als een "laatste redmiddel" betaler, kan het zijn dat u nog steeds verplicht bent om een ​​ziekteverzekering te krijgen, zelfs als ADAP-services worden weergegeven. In dat geval moet u een bewijs van verzekering overleggen om vast te stellen of er sprake is van drugsdekking, co-pay-bijstand of (in sommige staten) aftrekbare of premium betalingsbijstand.

Voor degenen die geen ADAP-goedkeuring kunnen krijgen, worden co-pay- en betalingsbijstandsprogramma’s (PAP) door de meeste hiv-farmaceutische bedrijven aangeboden om gratis of goedkope medicijnen te verstrekken aan degenen die ze niet kunnen betalen.

Like this post? Please share to your friends: