Omdat de meeste hiatale hernia’s geen symptomen veroorzaken, worden ze meestal ontdekt tijdens een routine röntgenfoto op de borst voor een niet-gerelateerde aandoening. Op andere momenten kan een hiatale hernia worden vermoed bij mensen met ernstige zure reflux die niet reageren op antacida of andere behandelingen. Voor dergelijke gevallen zijn er een aantal tests die artsen kunnen gebruiken om de diagnose te bevestigen, waaronder röntgenfoto’s, endoscopie en slokdarmmanometrie.
Beeldvorming
Kleinere hiatale hernia’s zijn vaak moeilijk te herkennen op een gewone röntgenfoto en kunnen alleen verschijnen als een met gas gevulde structuur in de borstholte. Voor een betere definitie kunnen beeldvormende tests zoals een bovenste GI-bariumstudie of computertomografie (CT) -scan ook worden besteld.
Bariumstudie
De voorkeursmethode voor de diagnose van een hiatale hernia is een bariumstudie in het bovenste deel van het maagdarmkanaal (GI). Gewoonlijk wordt dit een bariumzwaluw genoemd. De test vereist dat u ongeveer anderhalve kop kalkachtige vloeistof met bariumsulfaat drinkt en ongeveer 30 minuten later een reeks röntgenfoto’s ondergaat. De metalen substantie bedekt de slokdarm en maag en helpt deze te isoleren in de resultaten van de beeldvorming.
Als u deze test ondergaat, verwacht dan aan een tafel vastgebonden te worden terwijl u de röntgenfoto’s ondergaat. Tijdens het onderzoek wordt de tafel gekanteld terwijl u extra barium drinkt.
Hoewel de procedure als veilig wordt beschouwd, kan deze constipatie en, in zeldzame gevallen, fecale impactie veroorzaken.
Neem contact op met uw arts als u twee tot drie dagen na de ingreep geen stoelgang kunt hebben.
CT-scan
Een bariumonderzoek is vaak genoeg om een definitieve diagnose te stellen. Wanneer dit niet mogelijk is, kan een computertomografie (CT) -scan worden besteld. Dit kan nodig zijn voor mensen die zwaarlijvig zijn of een eerdere buikoperatie hebben ondergaan.
Een CT-scan kan van onschatbare waarde zijn in een noodsituatie, zoals een maagvolvulus (een ernstige aandoening waarbij de maag meer dan 180 graden draait) of wurging (waarbij compressie of verdraaiing van de hernia de bloedtoevoer volledig afsnijdt).
Procedures en tests
Uw arts wil misschien een nadere blik om een diagnose te stellen, of extra resultaten wensen om een diagnose te stellen of om de ernst van uw aandoening te bepalen. In die gevallen kunnen deze opties worden overwogen:
Bovenste GI-endoscopie
Een hiatale hernia kan ook worden gediagnosticeerd met een procedure die bekend is als een bovenste GI-endoscopie. Dit is een directe kijkmethode waarbij een flexibele scope, endoscoop genaamd, in je keel wordt ingebracht om live beelden te krijgen van de slokdarm, maag en twaalfvingerige darm (het eerste deel van de dunne darm).
De procedure vereist dat u vier tot acht uur voordat u gaat testen stopt met eten of drinken. Voorafgaand aan de procedure krijgt u een intraveneus kalmeringsmiddel om u te helpen ontspannen. Een verdovende spray voor je keel kan ook worden gebruikt. De procedure duurt meestal tussen de 10 en 20 minuten, met een extra uur nodig om te herstellen van de sedatie.
Endoscopie kan soms een opgeblazen gevoel, gas, kramp en keelpijn veroorzaken. Bel uw arts als u koorts, koude rillingen, buikpijn of bloeding uit de keel krijgt.
Esophageale manometrie
Esophageale manometrie is een nieuwere technologie die evalueert hoe de spieren van de slokdarm en de slokdarmsluitspier (klep) functioneren. Het kan uw arts helpen bij het herkennen van motorische stoornissen, zoals dysfagie (slikproblemen), en hoe uw hernia daaraan kan bijdragen.
De procedure wordt uitgevoerd door eerst een neusgat te anesthetiseren met een verdovende zalf. Een dunne buis, uitgerust met sensoren, wordt vervolgens door uw neusgat en naar uw slokdarm gevoerd. Met de digitale monitor kan de technicus veranderingen in relatieve druk tijdens het slikken bekijken en registreren.
Een manometrieresultaat kan uw arts helpen bij het bepalen van de juiste behandelingskuur.
Een zere keel en neusirritatie zijn de meest voorkomende bijwerkingen.
Esophageal pH Monitoring
Esophageal pH-monitoring is een test die wordt gebruikt om veranderingen in de zuurgraad van uw slokdarm gedurende een periode van tijd vast te stellen (gemeten aan de hand van de pH). Het omvat ook het inbrengen van een slangachtige sensor door het neusgat, die is verbonden met een monitor die u aan uw riem draagt. Tijdens de volgende 24 uur registreert de monitor elke keer dat u zure reflux ervaart en registreert de variërende veranderingen in pH-waarden.
Indeling
Zodra een hiatus hernia is gediagnosticeerd, wordt deze ingedeeld naar type, wat kan helpen bij de behandeling en / of gebruikt kan worden om eventuele veranderingen in uw toestand te controleren. De typen zijn ingedeeld naar de grootte en de kenmerken van de hernia:
- Type 1 staat bekend als een glijdende hernia; de maag blijft in zijn gebruikelijke uitlijning terwijl de hernia in en uit de hiatus glijdt (het gat in het diafragma waardoor de slokdarm passeert).
- Type 2 is een para-oesofageale hernia die niet in en uit de hiaat glijdt, maar relatief verhoudingsgewijs naast de slokdarm blijft.
- Type 3 treedt op wanneer de gastro-oesofageale overgang (de overgang tussen de slokdarm en de maag) begint te bobbelen door de hiatus.
- Type 4 treedt op wanneer de hernia het mogelijk maakt dat de maag en andere organen, zoals de dikke darm of lever, in de borstholte kunnen infiltreren.
Differentiële diagnoses
Zure refluxklachten zijn niet ongebruikelijk bij mensen met een hiatale hernia. Grote hernia’s kunnen andere, diepgaandere symptomen veroorzaken, zoals ernstige pijn op de borst, braken, kokhalzen en aspiratiepneumonie (veroorzaakt door het ophoesten van voedsel in de longen).
Zelfs als een hiatale hernia wordt bevestigd, kan een differentiële diagnose nodig zijn om andere oorzaken uit te sluiten, vooral als de hernia klein is en niet overeenkomt met de ernst van de symptomen. Enkele van de andere mogelijke oorzaken zijn:
- Angina, die tijdens een cardiale stress-test kan worden onderscheiden
- Longontsteking, waarvan de oorzaken kunnen worden onderscheiden door een röntgenfoto van de borst en bloedonderzoek
- Gastro-oesofageale refluxziekte (GERD), die kan worden gedifferentieerd door de chronische aard van de symptomen, evenals tekenen van slokdarm- of tanderosie
- Maag-uitlaat obstructie, die kan worden gedifferentieerd door stoornis aan de pylorus (de opening van de maag in de twaalfvingerige darm) in plaats van de hiatus
