Bacteriële vaginose (BV) is een veel voorkomende vaginale infectie die jeuk, vaginale afscheiding en een karakteristieke "visachtige" geur veroorzaakt. De meeste gevallen zijn ongecompliceerd en kunnen worden behandeld met antibiotica op recept, oraal of met actuele crèmes of gels. Het is bekend dat BV-infecties vaak terugkeren, meestal binnen drie tot twaalf maanden, waarvoor aanvullende of alternatieve vormen van therapie nodig zijn.
Behandeling kan ook tijdens de zwangerschap worden voorgeschreven om het risico op complicaties zoals een laag geboortegewicht en de voortijdige breuk van de vliezen te verminderen.
Voorschriften
Een antibioticabehandeling van bacteriële vaginose wordt aanbevolen voor alle vrouwen met symptomen. Dit helpt niet alleen om de infectie uit te roeien, het vermindert de kans van een vrouw om een seksueel overdraagbare aandoening te krijgen zoals gonorroe, chlamydia en trichomoniasis.
Voorkeursgeneesmiddelen
Er zijn drie aanbevolen antibioticum-geneesmiddelenregimes aanbevolen door de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) voor de behandeling van BV:
- Metronidazol 500 mg oraal (via de mond) tweemaal daags gedurende zeven dagen
- Metronidazol 0,75% gel opgebracht eenmaal daags gedurende vijf dagen met een wegwerpbare intravaginale applicator van 5,0 gram
- Clindamycine 2,0% crème één keer voor het slapengaan gedurende zeven dagen aangebracht met een intravaginale applicator
Alternatieve geneesmiddelen
Bepaalde behandelingen zijn gereserveerd voor tweedelijnsbehandeling als de symptomen terugkeren of als een persoon een bekende resistentie tegen een antibioticum dat de voorkeur heeft.
Alternatieve therapieën zijn onder meer:
- Clindamycine 300 milligram tweemaal daags oraal gedurende zeven dagen
- Clindamycine 100-milligram zetpillen gedurende drie dagen voor het slapengaan toegediend
- Tinidazol 2,0 gram eenmaal daags oraal gedurende twee dagen
- Tinidazol 1,0 gram oraal eenmaal daags gedurende vijf dagen
Correct gebruik op recept
Welke behandeling u ook krijgt, u moet de cursus voltooien, zelfs als uw symptomen duidelijk zijn. Als u dit niet doet, kan het risico op antibioticaresistentie toenemen.
Het wordt aanbevolen om u gedurende de behandeling en 24 uur na het gebruik van alcohol te onthouden. Drinken kan ongewenste symptomen veroorzaken zoals hoofdpijn, blozen, snelle hartslag, kortademigheid, misselijkheid, braken en flauwvallen.
Om blootstelling aan bacteriën en andere schadelijke microben te voorkomen, moet u tijdens het verloop van de behandeling afzien van seks of condooms gebruiken. Hoewel BV niet wordt beschouwd als een seksueel overdraagbare aandoening, kunnen mogelijk schadelijke micro-organismen aanwezig zijn op de mannelijke penis, vooral onder de voorhuid. Zelfs een vrouwelijke sekspartner vormt een risico, hetzij door huid-tot-genitaal, hetzij door genitaal-genitaal contact.
Ondanks deze risico’s is de behandeling van een seksuele partner meestal niet nodig.
Vaak voorkomende bijwerkingen
De meeste zijn relatief mild. Onder hen:
- Orale medicijnen kunnen maagklachten, misselijkheid, verkoudheidsverschijnselen (een hoest, loopneus, keelpijn) en een metaalachtige smaak in de mond veroorzaken.
- Lokale antibiotica kunnen vaginale jeuk, hoofdpijn, misselijkheid, verkoudheidsverschijnselen, een tintelend gevoel in de handen en voeten en een metaalachtige smaak in de mond veroorzaken.
Home Remedies
Een van de grootste frustraties van de behandeling van bacteriële vaginose is de hoge mate van recidief. Sommige studies hebben gesuggereerd dat de snelheid kan oplopen tot 50 procent; anderen geloven dat het veel groter is. En dit vormt een probleem, gegeven het feit dat herhaaldelijk gebruik van antibiotica het risico op resistentie tegen geneesmiddelen kan verhogen.
Daartoe zijn een aantal huismiddeltjes bestudeerd bij vrouwen met terugkerende symptomen van BV. De belangrijkste hiervan zijn boorzuur en waterstofperoxide, die beide relatief goedkoop zijn en gemakkelijk zonder recept verkrijgbaar zijn in de drogisterij.
Dit is wat we weten:
- Boorzuur wordt al meer dan 100 jaar gebruikt voor de behandeling van schimmelinfecties (vaginale candidiasis). Een studie uit 2015 onderzocht het gebruik ervan als een vaginale zetpil bij vrouwen met BV en vond dat na 10 dagen de snelheid van infectieopruiming vergelijkbaar was met die van antibiotica.
- Waterstofperoxide, afgeleverd in een intravaginale oplossing van 3 procent, is ook generaties lang gebruikt om BV te behandelen. Uit onderzoek van de John Hopkins University in 2011 bleek echter dat de behandeling niet in staat was om de specifieke "slechte" bacteriën geassocieerd met een BV-infectie te onderdrukken, waardoor de waarde ervan onder vrouwen met terugkerende symptomen werd ondermijnd.
Hoewel deze middelen als veilig en betaalbaar worden beschouwd, mogen ze niet worden gebruikt zonder een volledige diagnose en invoer door uw arts. Dit geldt vooral voor mensen die voor het eerst worden behandeld, zwangere vrouwen of mensen met symptomen van een ernstige infectie (waaronder koorts, pijn in het lichaam, bekken- en / of buikpijn of problemen met urineren).
Aanbevelingen voor zwangerschap
Een actieve BV-infectie tijdens de zwangerschap kan het risico van vroeggeboorte, een laag geboortegewicht, de voortijdige breuk van de membranen (PROM) en, minder vaak, een miskraam verhogen.
Orale antibiotica worden het vaakst voorgeschreven, clindamycine 300 milligram of metronidazol 500 milligram tweemaal daags gedurende zeven dagen. Topische antibiotica lijken daarentegen minder effectief in het voorkomen van zwangerschapscomplicaties.
Hoewel de meeste onderzoeken aantonen dat het gebruik van orale antibiotica het risico op PROM en een laag geboortegewicht kan verminderen, ontbreekt het bewijs aan het vermogen om vroeggeboorte te voorkomen.
Antibioticaresistentie
Over het algemeen is het risico op antibioticaresistentie bij bacteriële vaginose lang niet zo dramatisch als men zou verwachten. Dit komt deels door de soorten bacteriën die bij BV (die anaeroob zijn en geen zuurstof nodig hebben) zijn in vergelijking met die in andere vormen van vaginitis (die aerobisch zijn en zuurstof nodig hebben).
Aerobe bacteriën worden buiten het lichaam aangetroffen en gemakkelijker doorgegeven van persoon tot persoon. Deze omvatten bekende soorten als Staphylococcus aureus, Streptococcus, en Escherichia coli (E. coli). Het wijdverspreide gebruik van antibiotica om deze infecties te behandelen heeft geresulteerd in toenemende mate van resistentie.
Hoewel dit veel minder vaak voorkomt bij de bacteriën die bij BV zijn betrokken, kan resistentie soms voorkomen. Het hangt grotendeels af van het type "slechte" bacteriën dat de boventoon kan voeren tijdens een BV-infectie. Bijvoorbeeld:
- Metronidazole resistentie wordt verondersteld te bouwen in reactie op een type van vaginale bacteriën bekend als Atopobium vaginae. Hetzelfde wordt minder vaak gezien met clindamycine.
- Daarentegen is clindamycineresistentie een groeiend probleem geworden met betrekking tot Prevotella bacteriestammen. Hetzelfde is niet gezien met metronidazol.
- Er zijn ook meldingen geweest van resistentie tegen metronidazol tegen een andere veel voorkomende vaginale bacterie, bekend als Gardnerella vaginalis.
Maar in het grotere schema wordt de dreiging nog steeds als laag beschouwd en wegen de voordelen van de behandeling ruimschoots op tegen de gevolgen.
Daartoe moet antibiotische therapie nooit worden vermeden vanwege de grotendeels ongegronde kans op resistentie. Uiteindelijk kan weerstand worden voorkomen door uw medicijnen volledig en zoals voorgeschreven in te nemen. Bovendien, als de symptomen zich opnieuw voordoen, moet je ze nooit negeren, maar ze eerder eerder dan later laten behandelen.
Complementaire alternatieve geneeskunde (CAM)
Bacteriële vaginose wordt veroorzaakt wanneer de "goede" vaginale flora, lactobacillen genaamd, is opgebruikt, waardoor "slechte" bacteriën kunnen overheersen en infectie kunnen veroorzaken. Als zodanig is gesuggereerd dat probiotica, rijk aan gezonde bacteriën zoals Lactobacillus acidophilus, nuttig kunnen zijn bij het aanvullen van de vaginale flora. En er is enig bewijs om dit te ondersteunen.
Een beoordeling door 2014 van klinische onderzoeken concludeerde dat het dagelijks gebruik van een oraal probioticum, hetzij door middel van supplementen of voedingsmiddelen zoals yoghurt, een BV-infectie kan voorkomen of antibiotische therapie kan helpen ondersteunen.
Dat gezegd hebbende, hun vermogen om een BV-infectie alleen te behandelen is hoogst onwaarschijnlijk. Van zijn kant heeft de CDC al lang het gebruik van probiotica in de behandeling van BV in twijfel getrokken, zelfs als een vorm van aanvullende therapie. Dat wil niet zeggen dat probiotica geen waarde hebben; het is eenvoudig dat er geen bewijs is dat probiotische bacteriën van de maag naar de vagina kunnen transloceren in hoeveelheden die als therapeutisch worden beschouwd.
Er is een vergelijkbaar gebrek aan bewijs dat het gebruik van andere natuurlijke remedies (zoals knoflook of tea tree olie) ondersteunt bij de behandeling van BV.
