Mannen die seks hebben met mannen (MSM) is de term die wordt gebruikt om te categoriseren mannen die zich bezighouden met seksuele activiteiten met andere mannen, ongeacht hoe zij zich identificeren. De term is in de jaren negentig gecreëerd door epidemiologen als een bewakingsinstrument om de route van HIV-overdracht en verspreiding van de ziekte door mannelijk-mannelijke seksuele activiteit beter te identificeren.
Voordien werden onderzoekers beperkt door de op identiteit gebaseerde analyses, waarbij mannen die zich als ‘homo’ of ‘biseksueel’ identificeerden niet noodzakelijk seksueel actief waren, terwijl zij die als ‘heterogeen’ werden geïdentificeerd, seksueel actief konden zijn met andere mannen.
MSM richt zich in plaats daarvan eerder op gedrag dan op culturele of sociale zelfidentificatie, waardoor een duidelijker beeld wordt verkregen van de hiv-infectiegraad. Dat geeft ons beurtelings een beter inzicht in de implicaties van hiv-preventie, waaronder welke preventiemiddelen te gebruiken in welke populaties.
Studies verschillen per gemeenschap en cultuur, maar uit onderzoek van het New York City Department of Health en Mental Hygiene bleek dat van de 4.200 mannen die telefonisch werden geïnterviewd:
- Bijna één op de tien die zich als heteroseksueel identificeerde, had uitsluitend seks met andere mannen.
- 70 procent van de getrouwde mannen die zich op een bepaald moment identificeerden als hetero dat zich bezighoudt met seksuele activiteiten van mannen en mannen.
- 10 procent van de gehuwde mannen die zich als heteroseksueel identificeerden, had in de loop van de voorbije 12 maanden gedrag van hetzelfde geslacht gemeld
HIV-statistieken bij MSM in de VS
Hoewel MSM slechts naar schatting twee procent van de Amerikaanse bevolking vertegenwoordigt, vormen zij als populatie 55 procent van alle hiv-infecties.
Volgens het Centrum voor ziektebestrijding en -preventie (CDC), als de huidige trend aanhoudt, zal maar liefst één op de zes MSM in de loop van hun leven met HIV zijn geïnfecteerd. De vooruitzichten lijken nog grimmiger voor Afro-Amerikaanse MSM, met de huidige projectie die wijst op een verbluffend 50 procent levenslang risico om HIV te krijgen.
In hun surveillance van 2014 heeft de CDC verder gewezen op de belangrijkste ongelijkheden in HIV-infecties bij MSM:
- MSM vertegenwoordigde 67 procent van alle nieuwe HIV-diagnoses en 83 procent van de nieuwe diagnoses bij mannen van 13 jaar en ouder.
- Jonge MSM in de leeftijd tussen 13 en 24 jaar lopen het meeste risico, goed voor 92 procent van alle nieuwe infecties bij mannen.
- De hiv-cijfers onder Hispanics / Latinos zijn een groeiende zorg. Hoewel de nieuwe hiv-diagnoses bij blanke en afro-Amerikaanse MSM relatief stabiel zijn geweest (respectievelijk met zes procent en twee procent sinds 2010), zijn de percentages van Latijns-Amerikaanse en Latijns-Amerikaanse MSM met 13 procent gestegen.
- Vandaag de dag is er naar schatting 687.000 seropositieve MSM in de VS. Van deze patiënten blijft 15 procent niet gediagnosticeerd.
- Van degenen die gediagnosticeerd zijn met hiv, blijft slechts 57 procent verbonden met hiv-specifieke zorg gedurende meer dan een jaar na de diagnose, terwijl slechts 58% van de hiv-therapie ondetecteerbare virale ladingen ondersteunde die indicatief waren voor het succes van de behandeling.
Deze statistieken komen tot op zekere hoogte overeen met hiv-epidemieën in andere delen van de wereld. Hoewel de incidentie van HIV (het aantal infecties dat in een bepaalde periode optreedt) in sommige landen mogelijk hoger is, is de HIV-prevalentie (het deel van de getroffen populatie) bij MSM vrijwel universeel hoger.
Epidemiologisch onderzoek heeft gesuggereerd dat de HIV-prevalentie onder MSM tussen drie en zes keer groter is in het Midden-Oosten, Europa, Oost- en Centraal-Azië en de Oceanische regio, en ergens tussen 15 en 25 keer groter in Sub-Sahara Afrika, Centraal Amerika, Zuid-Amerika en Zuid- en Zuidoost-Azië.
Hoe epidemiologisch onderzoek HIV-preventie bij MSM informeert
Het doel van epidemiologisch onderzoek is om onbevooroordeeld te kijken hoe de ziekte wordt overgedragen en niet wie "verantwoordelijk" is voor de overdracht. Als zodanig stelt het ons in staat om preventiestrategieën te implementeren zonder oordeel en (idealiter) zonder politieke of morele invloeden.
Een voorbeeld hiervan is het gebruik van HIV pre-exposure profylaxe (PrEP) in MSM. De strategie, waarbij het dagelijks gebruik van Truvada (tenofovir + emtricitabine) de kans op HIV van een persoon met 90 procent of meer kan verminderen, is uitgebreid bestudeerd bij MSM om te zien waar het het meest effectief is. Daarom wordt PrEP niet aanbevolen voor alle MSM, maar voor degenen met het grootste risico op infectie.
Waarom? Als een strategie vereist PrEP dagelijkse dosering die veel mannen niet kunnen handhaven. Als zodanig vrezen onderzoekers dat medicijnresistentie onnodig kan ontwikkelen bij MSM die mogelijk al andere middelen heeft om zichzelf te beschermen. Dit heeft, samen met de kosten van behandeling en mogelijke neveneffecten, PrEP als een vitaal hulpmiddel voor groepen die minder geneigd zijn om over andere middelen voor zelfbescherming te beschikken, vastgesteld.
Deze omvatten homoseksuele of biseksuele MSM die mogelijk gestigmatiseerd zijn in hun gemeenschap en bang zijn voor de onthulling van hun seksuele geaardheid. Het kan ook jongere MSM omvatten (aangezien de jeugd in het algemeen waarschijnlijk condooms gebruikt) en illegale drugsgebruikers die inherent kwetsbaar zijn voor infecties.
PrEP-onderzoek naar risicovolle MSM heeft een meer "echte wereld" -benadering gevolgd, waarbij wordt beoordeeld hoe homoseksuele en biseksuele mannen zich gedragen in plaats van te proberen hun gedrag alleen te veranderen. Door dit te doen, zijn preventietools zoals PrEP duurzamer. Dit zorgt er op zijn beurt voor dat preventieve inspanningen op de juiste plaats worden gezet, waar ze het grootste voordeel hebben.
