Het is niet ongebruikelijk dat mensen op het spreekuur van hun arts dergelijke niet-specifieke symptomen vertonen, zoals koorts, hoofdpijn, spier- / gewrichtspijnen en keelpijn. in veel gevallen zou het vermoedelijk gediagnosticeerd zijn als de griep, waarna de patiënt met pijnstillers naar huis zou worden gestuurd en geadviseerd werd om veel te drinken en te drinken.
Maar wanneer kunnen deze symptomen iets meer suggereren?
Zou het kunnen dat wij (en onze artsen) de aanwijzingen verkeerd interpreteren door naar de eerste, zij het redelijke, diagnose te springen?
Tegenwoordig moeten we altijd rekening houden met de mogelijkheid van HIV bij mensen met een hoog risico op infectie, inclusief mannen die seks hebben met mannen (MSM) en seksueel actieve adolescenten en jonge volwassenen.
Hoewel de hierboven vermelde symptomen mogelijk niet als voor de hand liggende waarschuwingssignalen dienen, zijn ze het soort symptomen dat vaak wordt gezien bij mensen met een recente HIV-infectie (een aandoening die gewoonlijk wordt aangeduid als acuut hiv-syndroom, acuut retroviraal syndroom of acute seroconversie).
Wat is het acute hiv-syndroom?
Acuut hiv-syndroom is de reactie van het lichaam op een nieuwe hiv-infectie, presenteert zich met een symptoom dat lijkt op dat van griep of mononucleosis. Het komt voor in ergens tussen 30-50% van de nieuw geïnfecteerde individuen, met symptomen die variëren van mild tot ernstig.
De symptomen zijn het gevolg van de agressieve activering door het lichaam van een immuunafweer, waarbij pro-inflammatoire enzymen en middelen worden geproduceerd terwijl immuuncellen vechten om de virale indringers te neutraliseren.
Hoewel het begrijpelijk is dat iemand deze symptomen kan missen als hij in een spreekkamer zit, zijn er soms aanwijzingen die erop kunnen wijzen dat dit iets ernstigers is. Onder hen:
- Het plotseling verschijnen van pijnlijke, gezwollen lymfeklieren
- Een verspreide huiduitslag, in de volksmond aangeduid als een HIV-uitslag
- Diarree
- Recente risicovolle seksuele activiteit
- Recent gedeeld injecterend drugsgebruik
Hoewel geen van deze factoren op zichzelf zijn een directe indicatie van een hiv-infectie, ze moeten beslist nader onderzoek en diagnose rechtvaardigen
Waarom is het identificeren van acuut hiv belangrijk?
In de allereerste plaats biedt een vroege diagnose van HIV een nieuw geïnfecteerde persoon de mogelijkheid van onmiddellijke antiretrovirale therapie (ART). De vroege implementatie van ART houdt niet alleen verband met een lager ziekterisico, maar vergroot ook de kans op bijna normale tot normale levensduren bij de geïnfecteerden.
Enig onderzoek heeft ook gesuggereerd dat vroegtijdige interventie de progressie van de ziekte kan vertragen door te voorkomen dat het virus verborgen reservoirs in de cellen en weefsels van het lichaam vormt. Daarbij kan de chronische ontsteking die gepaard gaat met een langdurige infectie worden verminderd, waardoor het risico op niet-hiv-gerelateerde comorbiditeiten wordt verkleind.
Diagnose
Nieuwere combinaties van antilichaam / antigeentests zijn beter in het diagnosticeren van vroege HIV-infectie in vergelijking met antilichaamtests die maar liefst 90% van acute gevallen missen.
Hoewel er nog steeds potentieel is voor een verkeerde diagnose, kunnen sommige tests van nieuwere generaties meer dan 80% van de nieuwe hiv-infecties bevestigen.
Wat moet worden gedaan
Hoewel velen kunnen suggereren dat het de rol van de arts is om een diagnose te stellen, is het belangrijk dat de patiënten deelnemen door vrijwillig, volledig en eerlijk, elke praktijk die hen mogelijk een hoog risico op HIV zou hebben gegeven. Het is zo perfect om een HIV-test aan te vragen, die de U.S. Preventive Services Task Force aanbeveelt voor alle Amerikanen van 15-65 jaar als onderdeel van het bezoek van een routinedokter.
Artsen en kliniekmedewerkers moeten ook worden geïnformeerd over deze richtlijnen en het een gebruik maken om HIV-testen van hun patiënten te suggereren, met name in gemeenschappen met een hoge HIV-prevalentie.
