Plaveiselcelkanker van het hoofd en de nek is de zesde meest voorkomende kanker ter wereld en is goed voor ongeveer één tot twee procent van alle sterfgevallen door kanker. Een groot probleem ligt in de behandeling van mensen met gemetastaseerde of terugkerende hoofd-halskanker, omdat de overlevingskans over het algemeen slecht is.
Het goede nieuws is dat het onderzoek vordert en artsen beginnen immunotherapieën te gebruiken in deze patiëntenpopulatie.
Immunotherapie is een nieuwe behandeling die veilig lijkt en de symptomen en zelfs overlevingstijd voor sommige mensen verbetert, op basis van vroege wetenschappelijke studies.
Begrijp de grondbeginselen van hoofd- en nekkanker
Voordat u begrijpt hoe deze immunotherapie werkt, is het goed om greep te krijgen op wat bepaalde termen "hoofd en nek" betekenen.
Wat is Squamous Cell?
Plaveiselcellen zijn dunne, platte cellen die over het oppervlak van de huid, het spijsverterings- en ademhalingskanaal en bepaalde organen in het lichaam lopen.
Voorbeelden van gebieden waar plaveiselcelcarcinoom (kanker) zich kan ontwikkelen zijn:
- Hoofd en nek
- Huid
- Cervix
- Vagina
- Long
- Anus
Wat betekent kwaadaardig?
Een kwaadaardige tumor (in tegenstelling tot een goedaardige tumor, die niet-carcinomateus is) in het hoofd- en nekgebied verwijst naar een verzameling kankercellen die ongecontroleerd groeien en die mogelijk nog niet normaal gezond weefsel zijn binnengedrongen.
Immunotherapie en andere therapieën zoals chemotherapie worden gebruikt om kwaadaardige tumoren te behandelen, omdat deze schadelijk en mogelijk fataal zijn.
Waar is hoofd- en nekkanker gelegen?
De term ‘hoofd en nek’ kan verwarrend zijn, omdat het een groot oppervlak bestrijkt, met andere woorden, je kunt je afvragen wat het precies betekent wanneer iemand wordt gediagnosticeerd met dit type kanker.
Hoofd- en nekkanker verwijst naar tumoren die zich ontwikkelen in een van deze vele gebieden:
- Lip / mond
- Achterzijde van de mond of keel (de oropharynx genoemd)
- Onderste gedeelte van de keel achter en naast de stembox (de hypofarynx genaamd)
- Bovenste gedeelte van de keel achter de neus (de nasopharynx genoemd)
- Spreekdoos (strottenhoofd genaamd)
Wat is de oorzaak van hoofd- en nekkanker?
In het verleden was de ontwikkeling van hoofd- en nekkanker gerelateerd aan tabaks- en alcoholgebruik. Maar in de afgelopen tien jaar Zo is de ontwikkeling van sommige hoofd- en nekkankers gekoppeld aan een infectie met bepaalde soorten humaan papillomavirussen (HPV). Wetenschappelijke gegevens hebben bijvoorbeeld aangetoond dat HPV-16 een type HPV is, dat baarmoederhalskanker en anale kanker veroorzaakt bij mannen en vrouwen, is geassocieerd met kanker van de oropharynx.
Infectie met HPV komt zeer vaak voor, maar slechts een klein percentage van de mensen krijgt er kanker van. Dit komt omdat het immuunsysteem van de meeste mensen de infectie opruimt.
Nog interessanter dan het ontdekken van het verband tussen HPV en hoofd-halskanker, is de bevinding dat de incidentie van hoofd- en nekkankers die aan HPV wordt toegeschreven, is toegenomen. Aan de andere kant is de incidentie van hoofd- en nekkankers die worden toegeschreven aan tabaks- en alcoholgebruik afgenomen. Waarom deze verandering? Deskundigen vermoeden dat dit het gevolg zou kunnen zijn van een maatschappelijke verandering in seksuele activiteiten, met name dat orale seks vaker voorkomt.
Op dit moment is er bijzondere belangstelling voor de manier waarop HPV-positieve hoofd- en halstumoren het best kunnen worden behandeld, omdat hun biologie verschilt van HPV-negatieve tumoren. Daarmee bekijken experts verschillende immunotherapie strategieën om met HPV geassocieerde vormen van kanker te behandelen.
Wat zijn controlepunten van het immuunsysteem?
Immuunsysteemcontrolepunten zijn eiwitten die zich normaal gesproken op de cellen van het immuunsysteem van een persoon bevinden (T-cellen genoemd). T-cellen zijn als politiemensen die op zoek zijn naar problemen (kanker of infectie) in het lichaam. Wanneer de T-cel een andere cel ontmoet, evalueert deze de cellen met behulp van aan het oppervlak gelegen eiwitten om te bepalen of de cel "normaal" of "abnormaal" is. Indien abnormaal, zal de T-cel een aanval op de cel initiëren.
Maar hoe worden tijdens deze aanval normale, gezonde cellen beschermd? Dit is waar checkpoint-eiwitten in het spel komen. Controlepunt-eiwitten liggen op het oppervlak van T-cellen en zorgen ervoor dat gezonde cellen met rust worden gelaten.
Kanker is slinkend omdat het eigenlijk deze ijkproteïnen (een echte copycat) maakt om een aanval van het immuunsysteem van een persoon te voorkomen. Eén checkpoint-eiwit dat op het oppervlak van kankercellen tot expressie wordt gebracht om door het immuunsysteem te sluipen, is PD-1.
Maar nu hebben wetenschappers ontdekt dat ze PD-1 kunnen blokkeren op kankercellen, zodat kanker inderdaad wordt gedetecteerd door het immuunsysteem van een persoon. Dit is waar immunotherapie in het spel komt, en deze PD-1-blokkerende geneesmiddelen worden immuunsysteemcontrolepuntremmers genoemd.
Immuuntherapie om hoofd- en nekkanker te behandelen
Er zijn twee immuunsysteem checkpoint-remmers die in 2016 door de FDA zijn goedgekeurd voor de behandeling van mensen met gemetastaseerd en / of recidiverend hoofd-hals plaveiselcelcarcinoom.
Metastatische kanker verwijst naar hoofd- en nekkanker die zich naar andere delen van het lichaam heeft verspreid, terwijl terugkerende hoofd- en nekkanker verwijst naar kanker die is gevorderd ondanks behandeling met een op platina gebaseerd chemotherapie-regime (bijvoorbeeld cisplatine).
Deze twee immunotherapieën worden Keytruda (pembrolizumab) en Opdivo (nivolumab) genoemd.
Pembrolizumab
Uit vroege onderzoeken blijkt dat pembrolizumab een goed veiligheidsprofiel heeft en effectief kan zijn bij het verminderen van de kanker bij sommige mensen.
In één fase II-studie kregen 171 mensen met hoofd-halskanker die progresseerden ondanks dat ze eerder werden behandeld met chemotherapie en cetuximab (een monoklonale antilichaamtherapie) elke drie weken een infusie van pembrolizumab.
Het totale responspercentage was 16 procent en de mediane duur van de respons was 8 maanden. Responspercentage verwijst naar het percentage deelnemers wiens kanker krimpt of verdwijnt als reactie op de behandeling.
Uit veiligheidsoverwegingen ondervond 64 procent van de deelnemers een behandelingsgerelateerd schadelijk effect, maar slechts 15 procent ondervond een graad drie of vier bijwerkingen (ernstig of levensbedreigend).
De meest voorkomende bijwerkingen waren:
- Vermoeidheid
- Hypothyreoïdie (een te trage schildklier)
- Misselijkheid
- Verhoging van een leverenzym
- Diarree
Over het algemeen waren de enige immuunsysteem gerelateerde bijwerkingen hypothyreoïdie, hyperthyreoïdie en pneumonitis.
Overigens zijn de nadelige effecten van het immuunsysteem een grote zorg met immunotherapieën, omdat er bezorgdheid bestaat dat het immuunsysteem van een persoon niet alleen kankercellen maar ook gezond weefsel zal aanvallen. In het geval van pneumonitis zijn de longen van een persoon het doelwit, wat ademhalen bemoeilijkt.
Het grote plaatje is dat het ontvangen van een immunotherapie een delicaat proces is, omdat het lichaam en de medicijnen samenwerken om te bepalen wat slecht is (kanker) en wat normaal en gezond is.
Fase III-onderzoeken met pembrolizumab zijn aan de gang. Een fase III-studie betekent dat pembrolizumab vergeleken zal worden met de standaard van zorgmedicatie om te zien hoe het werkt, zoals of het al dan niet effectiever is.
Nivolumab
In een fase III-onderzoek werden meer dan 350 mensen met recidiverend / gemetastaseerd plaveiselcelcarcinoom van het hoofd en de nek, van wie de ziekte binnen zes maanden na ontvangst van op platina gebaseerde chemotherapie was gevorderd, gerandomiseerd om nivolumab om de twee weken te krijgen (gegeven als een infusie door de ader) of een standaardtherapie (methotrexaat, docetaxel of cetuximab).
De resultaten lieten een significant langere algehele overleving zien bij de mensen die nivolumab kregen versus degenen die de standaardtherapie ontvingen (mediane overleving van respectievelijk 7,5 versus 5,1 maanden).
Bovendien was het overlevingspercentage na één jaar 36 procent in de nivolumab-groep versus 16,6 procent in de standaard therapiegroep. Met andere woorden, de overlevingskans van één jaar is meer dan verdubbeld.
In termen van veiligheid kwamen graad 3 of 4 bijwerkingen voor bij 13 procent van de nivolumab-groep versus 35 procent van de standaard therapiegroep. In de nivolumab-groep waren de meest voorkomende nadelige effecten:
- Vermoeidheid
- Misselijkheid
- Uitslag
- Verminderde eetlust
- Jeuk
In het algemeen waren de schildklieraandoeningen gebruikelijker in de nivolumab-groep (7,6% ontwikkelde hypothyreoïdie versus 0,9% in de standaard therapiegroep).
Pneumonitis trad op bij 2,1 procent van de mensen die met nivolumab werden behandeld, en twee mensen stierven (één van pneumonitis en één van verhoogde calciumspiegels in het bloed). Eén persoon in de standaardtherapie-groep stierf aan een longinfectie die verband hield met de gegeven behandeling.
Interessant is dat een vragenlijst die de kwaliteit van leven aan het einde van het onderzoek beoordeelde, geen significante daling in de kwaliteit van leven na behandeling met nivolumab vond. Aan de andere kant was er een significante afname van de kwaliteit van leven op verschillende gebieden (bijvoorbeeld pijn, fysiek en sociaal functioneren, sensorische problemen) na behandeling met chemotherapie.
Een woord van zeer wel
Immunotherapie verandert het gezicht van kankerbehandeling al. Het is legitiem, het ‘is logisch’ en is veelbelovend.
Onthoud echter dat het behandelen van hoofd- en nekkanker een complex proces is. Er zijn veel factoren die bepalen hoe uw arts uw specifieke tumor wil behandelen, zoals uw voorgeschiedenis van eerdere therapieën, of u andere medische problemen hebt en de toxiciteiten die aan een bepaald medicijn zijn gekoppeld.
Blijf een voorstander van uw eigen gezondheid van kanker door kennis te vergaren. De reis is lang en zwaar, maar probeer onderweg ook troost en vreugde te vinden.
