Praten met een kind wiens grootouder de ziekte van Alzheimer heeft, kan bijzonder uitdagend zijn. Zelfs goed opgeleide volwassenen hebben moeite met het begrijpen van de ziekte, het gedrag dat er vaak bij hoort en de beste manieren om met hun getroffen geliefden te communiceren. Voor een kind kan het zien van hun grootouder met de ziekte van Alzheimer angstaanjagend, deprimerend, verwarrend en beschamend zijn.
Met andere ziekten die ouderen treffen, kan wat een kind ziet gebeuren met hun grootouder concreter en gemakkelijker te begrijpen zijn: gehoor en gezichtsverlies, COPD die kortademigheid of hoesten veroorzaakt, artritis die pijn veroorzaakt of moeite met lopen, of Parkinson veroorzaakt trillen en problemen in evenwicht brengen. Kinderen kunnen zich misschien in verband brengen met de symptomen van deze ziekten. Bij dementie kan opa daarentegen prima aanvoelen, er hetzelfde uitzien als altijd en zelfs net zo leuk en speels zijn als altijd. Maar hij kan zijn kleinzoon beginnen te noemen met de verkeerde naam, verdwalen, zichzelf herhalen, meer ruzie maken met zijn familie en zich onvoorspelbaar gedragen in het openbaar. Kinderen zijn zich meestal ook bewust van het verhoogde stressniveau bij hun ouders, en ze kunnen zich genegeerd of buitengesloten voelen als de tijd en energie van hun ouders steeds meer bezig zijn met hun grootouders.
Overweeg de volgende tips bij het praten met een kind van wie de grootouder Alzheimer heeft:
Geef uitleg en geruststelling
Kinderen begrijpen misschien niet precies wat er mis is met opa, maar ze weten dat er iets mis is. Zelfs kleine kinderen verdienen een eerlijke uitleg in begrijpelijke termen: praten over een geheugenprobleem dat niets had kunnen doen om te voorkomen is prima, samen met de geruststelling dat je het niet kunt vangen als de griep.
Zeggen dat opa een ziekte heeft die de hersenen beïnvloedt, is ook OK.
Algemene angsten aanpakken
Stel het kind gerust dat ze niets te maken heeft met het veroorzaken van de ziekte van Alzheimer en dat oma nog steeds zoveel van haar houdt, zelfs als ze het niet kan uiten. Ze moet zich geen zorgen maken dat ze iets zegt of doet waardoor de ziekte erger wordt, en dit betekent niet dat zij of haar ouders Alzheimer zullen ontwikkelen.
Praat regelmatig over wat er gebeurt
Creëer een sfeer waarin het kind zich op zijn gemak voelt door vragen te stellen. Laat het kind uw antwoorden begeleiden: zij zal u vaak op de een of andere manier laten weten hoeveel informatie zij nodig heeft of wil hebben. Moedig haar aan om haar gevoelens openlijk te uiten en dat het goed is om verdrietig, boos of verward te zijn.
Betrek kinderen bij activiteiten
Het is belangrijk voor kinderen om te begrijpen dat het hebben van Alzheimer niet betekent dat je nog steeds niet veel leuke activiteiten kunt doen. Het spelen van een balletje, het spelen van bekende kaartspellen, ijsjes maken, en luisteren en dansen op muziek of samen naar sport of films kijken, zijn slechts enkele van de manieren waarop kinderen en mensen met Alzheimer kunnen communiceren. In verpleeg- en verzorgingscentra zijn de leukste momenten voor de bewoners activiteiten die met kinderen worden gedeeld.
Overweeg boeken en andere bronnen
Veel kinderboeken gaan in op een grootouder met de ziekte van Alzheimer. Wat gebeurt er met opa? en De Magic Tape Recorder zijn slechts twee voorbeelden. Sommige hoofdstukken over de ziekte van Alzheimer bieden ondersteunende groepen voor jongeren.
