Epilepsie is een aandoening van terugkerende aanvallen die kan bestaan uit subtiele veranderingen in uiterlijke aandacht of zelfs fysieke convulsies. Epilepsie-episodes kunnen een enge zaak zijn voor degenen die ze ervaren en voor degenen die eraan deelnemen.
Voor degenen die aan epilepsie lijden, stopt de strijd niet altijd met consciëntie-aanvallen. Ongeveer 15% tot 30% van alle personen die aan epilepsie lijden, zullen op enig moment, hetzij uitsluitend, hetzij hoofdzakelijk, last hebben van slaapaanvallen.
Slaap, of het gebrek hieraan, lijkt rechtstreeks verband te houden met toegenomen veranderingen in de elektrische activiteit van de hersenen die kenmerkend zijn voor aanvallen. Deze veranderingen in elektrische activiteit kunnen worden gemeten met een EEG. Deze veranderingen, of epileptische ontladingen, treden vaak op tijdens NREM-slaap en met name tijdens slow-wave-slaap. Het lijkt erop dat tijdens REM of Rap Eye-beweging slaap, het stadium waarin dromen plaatsvinden, deze ontladingen worden onderdrukt en de abnormale elektrische activiteit minder van de hersenen treft.
Welke epilepsieaandoeningen zijn geassocieerd met slaapverwondingen?
Er zijn een aantal specifieke epilepsiestoornissen die nauw verband houden met slaapaanvallen. Deze epilepsiestoornissen omvatten:
- Frontale lob epilepsie
- Tempatale lob epilepsie
- Juveniele myoclonische epilepsie
- Goedaardige kinderepilepsie met centrotemporale spikes
- Epilepsie met gegeneraliseerde tonisch-clonische aanvallen bij het ontwaken
Wat zijn de gevolgen van slaapvraat?
Er kunnen ernstige gevolgen zijn van inslapen.
Wanneer toevallen zich ’s nachts voordoen, kunnen ze direct leiden tot verhoogde ontwaken en op hun beurt de fragmentatie van de slaap. Dit leidt ertoe dat meer van de nacht wordt doorgebracht in lichtere slaapfasen en een afgenomen totale hoeveelheid diepe REM-slaap. Dientengevolge, kan een persoon die slaapaanvallen heeft overmatige slaperigheid overdag ervaren aangezien zij niet zo veel stevige, diepe slaap zoals nodig hebben gekregen gedurende de avond.
Omgekeerd kan slaapgebrek de neiging van iemand om aanvallen te krijgen sterk beïnvloeden. Als u niet genoeg slaap krijgt, verlaagt u de drempel voor aanvallen van een persoon, wat betekent dat het veel gemakkelijker wordt om aanvallen te krijgen. In deze situatie worden personen die minder slaap krijgen meer vatbaar voor potentiële aanvallen. Aangezien dit gebeurt vanwege een toename van de frequentie van de abnormale elektrische ontladingen in de hersenen, wordt slaapdeprivatie vaak gebruikt als een manier om epilepsie te diagnosticeren.
Vreemd genoeg hebben personen met medisch ongevoelige epilepsie – wat betekent dat ze nog steeds aanvallen hebben, ondanks optimale therapietrouw – vaak slaapapneu, in maximaal 30% van de gevallen. Ze hebben meer kans op aanvallen dan individuen met een vergelijkbare epilepsie-aandoening, maar zonder slaapapneu. Het goede nieuws is dat de behandeling van de slaapapneu de neiging heeft tot betere beheersing van de aanvallen.
Hoe kunnen epilepsiemedicijnen slaap beïnvloeden?
Medicijnen die vaak worden gebruikt om epilepsie te behandelen, kunnen ook slaapveranderingen veroorzaken. Sommige kunnen overmatige slaperigheid overdag veroorzaken als bijwerking. Ze omvatten benzodiazepines, carbamazepine, fenobarbital, topiramaat en gabapentine.
Andere anti-epileptica, zoals felbamaat, kunnen slapeloosheid veroorzaken.
Het is belangrijk om slaapverstoring of overmatige slaperigheid te herkennen als mogelijke bijwerkingen van deze medicijnen en deze zaken onder de aandacht van uw arts te brengen, omdat dit andere problemen kan veroorzaken.
