We weten dat stress niet goed voor ons is, vooral de stress van overlevingsdag-dag-over-dag die weken, maanden en jaren aanhoudt, ook bekend als chronisch psychologisch spanning. Maar kan het echt zo’n impact op ons hebben? Genoeg impact om ons risico op zeer specifieke ziekten en zelfs kanker te verhogen? Het antwoord lijkt ja te zijn voor sommige ziekten, maar er is niet altijd een duidelijk antwoord als het gaat om kanker en de ontwikkeling ervan.
Effecten van psychologische stress
Hoewel stress de goede stress is die ons gemotiveerd houdt en ons verveelt, is er nog een andere vorm van stress die schadelijker lijkt te zijn.
Volgens het National Cancer Institute (NCI) is psychologische stress wat mensen voelen wanneer ze onder mentale, fysieke of emotionele druk staan. En er zijn aanwijzingen dat mensen met hoge niveaus van psychologische stress in hun leven, of die vaak over een lange periode stress ervaren, een groot risico lopen om een verscheidenheid aan gezondheidsproblemen te ontwikkelen, waaronder kanker. Ten minste met betrekking tot kanker zijn er echter vele onbekenden.
Effecten van werkgelegenheidsstress
Een groep onderzoekers aan de Universiteit van Montreal in Canada concentreerde zich op het verband tussen waargenomen psychologische stress op het werk en kanker. Ze bestudeerden de relatie tussen werkgerelateerde stress gedurende een hele carrière en de ontwikkeling van kanker, iets dat nog nooit eerder was gedaan.
De bevindingen waren opvallend, hoewel het onderzoek niet was bedoeld om harde conclusies te kunnen trekken met betrekking tot oorzaak en gevolg.
Voor het onderzoek interviewden onderzoekers 3.103 mannen met de diagnose van één van de 11 kankertypes tussen 1979 en 1985. In een andere groep hadden ze interviews van 512 mannen in de algemene bevolking die als controles van de studie dienden.
Alle mannen die deelnamen aan de studie werden gevraagd om elke baan die ze tijdens hun leven werkten te beschrijven, met aandacht voor werkgerelateerde stress en de reden waarom ze zich gestresst voelden tijdens het werk. De gemiddelde man in de studie hield vier banen tijdens zijn carrière, maar sommige deelnemers hielden een tiental of meer banen.
Doe elke studie Link Carrière Stress aan kanker?
Langdurige blootstelling aan stress op het werk was gekoppeld aan grotere kans op kanker op 5 van de 11 kankersites. Werkgelegenheid in ten minste één stressvolle baan was gekoppeld aan een verhoogde kans op het ontwikkelen van kanker van de longen, colon, blaas, rectum, maag en non-Hodgkin lymfoom.
Onderzoekers erkenden studielimieten, zoals het melden van stress bij mensen die kanker hadden, maar ze beweerden dat als deze verbanden werden onderbouwd, ze uiteindelijk een aantal belangrijke ontdekkingen zouden kunnen doen om wetenschap en geneeskunde te bevorderen.
De groep riep op tot prospectieve studies om deze vraag verder te onderzoeken – met andere woorden, ze wijzen op de noodzaak van studies die beginnen met een groep gezonde mensen, zorgvuldig meten van stress op een gestandaardiseerde manier, en dan jaren later doet de analyse over de ontwikkeling van kanker, rekening houdend met alle verschillende bronnen van stress en veranderingen in de loop van de loopbaan, en zoveel mogelijk controleren op andere variabelen.
Het is een lange bestelling.
Enkele afhaalpunten voor stressvolle banen:
- De meest stressvolle banen waren onder andere brandweerman, industrieel ingenieur, lucht- en ruimtevaartingenieur, monteur-voorman en reparateur van voertuig- en spoorweguitrusting.
- De waargenomen werkgerelateerde stress varieerde soms, afhankelijk van de specifieke functie die werd aangehouden.
- Stress werd toegeschreven aan "een hoge werkbelasting en tijdsdruk, maar ook aan klantenservice, verkoopcommissies, verantwoordelijkheden, financiële problemen, baanonzekerheid, gevaarlijke omstandigheden, personeelstoezicht, interpersoonlijk conflict en een moeilijk woon-werkverkeer."
Een blik op de Biologie
Hoe beïnvloedt stress het lichaam?
Denk eraan, psychologische stress bestaat uit fysieke, mentale of emotionele druk. Als je je pre-historische mensen voorstelt die proberen te overleven op deze planeet, krijg je een idee van hoe stress de neiging heeft om ons in ons dagelijks leven te leiden. Ons lichaam maakt stresshormonen vrij, zoals adrenaline en noradrenaline, die ervoor zorgen dat we alert worden voor onze omgeving en geavanceerdere risicobeoordelingen ondergaan dan we zouden kunnen doen, bijvoorbeeld wanneer we gaan liggen om een dutje te doen of te gaan slapen. Deze hormonen verhogen de bloeddruk, versnellen de hartslag en verhogen onze bloedsuikerspiegel, zodat we onze volledige kracht, snelheid en verstand kunnen oproepen om te ontsnappen, wat de dreiging ook mag zijn.
Onderzoekers hebben studies gepubliceerd die langdurige chronische stress koppelen aan allerlei verschillende aandoeningen, waaronder spijsverteringsproblemen, vruchtbaarheidsproblemen, urinaire problemen en een verzwakt immuunsysteem. Dergelijke stress lijkt onze verdediging te verminderen – het is geen toeval dat mensen vaak verkouden worden in de aanloop naar een belangrijke gebeurtenis, vooral wanneer die gebeurtenis hen veel stress en angst bezorgt.
Volgens het NCI zijn mensen die chronische stress ervaren meer vatbaar voor virale infecties zoals de griep of verkoudheid en hebben ze hoofdpijn, slaapstoornissen, depressies en angsten. Ook volgens de NCI is het "geval" voor stress als een belangrijke oorzaak van kanker momenteel echter niet erg sterk. Er zijn enkele studies die een verband aantonen tussen verschillende psychologische factoren en het ontwikkelen van kanker, maar andere studies tonen deze link niet.
Hoe kan stress in theorie het risico op kanker verhogen? Een groep onderzoekers is geïnteresseerd in hoe stress mensen kan beïnvloeden om deel te nemen aan ongezond gedrag, zoals roken, te veel eten en drinken tot overmatig of binge drinken. In dit model zijn het vooral de ongezonde gedragingen die iemands risico op kanker verhogen. Een ander kamp is geïnteresseerd in de biochemische effecten van chronische stress, zelf en de interacties met kankerontwikkeling en -progressie. Elk kamp erkent dat beide mechanismen mogelijk in dezelfde persoon spelen.
Stress en de wisselwerking met bloedkankers
Sommige studies hebben aangetoond dat stressgerelateerde factoren verband houden met een snellere progressie van verschillende soorten kanker, waaronder bloedkankers zoals leukemie en lymfoom. Als het gaat om het verhoogde risico op ontwikkeling van kanker als gevolg van stress, zijn de resultaten van studies behoorlijk inconsistent, volgens de auteurs van een paper gepubliceerd in het november-december 2011 nummer van "Psychosomatic Medicine."
Deze en andere studies hebben echter meer consistent bewijsmateriaal gerapporteerd ter ondersteuning van het idee dat zaken als angst, depressie en sociaal isolement een effect kunnen hebben op de snelheid waarmee kanker optreedt, waarbij deze stressoren worden gekoppeld aan snellere progressie van kanker.
Als je naar dierstudies gaat, zijn er bevindingen die iemand laten nadenken over de vraag of chronische stress kan leiden tot de ontwikkeling en progressie van bepaalde kankers. Een groep onderzoekers koos ervoor om een soort leukemie-pre-B ALL te bestuderen met behulp van een muismodel. Bij mensen is leukemie onderverdeeld in vier basistypen door acuut versus chronisch en lymfocytisch versus myelogeen. Van de vier typen is acute lymfoblastische leukemie (ALL) de meest voorkomende vorm van kanker bij jonge kinderen, en pre-B-cel-ALL is de meest voorkomende specifieke vorm van leukemie bij kinderen en adolescenten.
Bevindingen van studies uitgevoerd op muizen hebben een vervelende gewoonte dat ze niet van toepassing zijn op mensen, en daarom bevinden we ons nu in het rijk van de zuivere wetenschappelijke theorie. De pre-B ALL muisstudie was echter interessant vanuit het oogpunt van hoe de geest en het lichaam in theorie kunnen worden gekoppeld, en hoe deze link zou kunnen gelden voor bloedkanker. Onderzoekers merkten op dat er zenuwen zijn geassocieerd met de stressrespons die het beenmerg kan signaleren, wat de plaats is van alle bloedcelvorming. Hoewel aangenomen wordt dat deze zenuwsignalen werken op normale (niet-kankerachtige) bloedvormende cellen (hematopoëtische voorlopercellen), vroeg deze onderzoeksgroep zich af of stress deze zenuwen mogelijk beenmerg zou kunnen signaleren op een manier die na verloop van tijd ook van invloed zou kunnen zijn op het beenmerg. de progressie van ALLLE leukemie. De onderzoekers maakten menselijke pre-B ALL-kankercellen die zouden gloeien, zodat ze konden worden gevolgd zodra ze werden overgebracht naar de laboratoriummuizen. Ze vonden dat chronische stress de progressie van menselijke pre-B ALL-tumor via de zenuwsignaleringsroute zou kunnen versnellen. Ze speculeerden dat de impact van dergelijke signalering op de ALL cancer biology niet direct was, maar door andere, niet-kankerachtige, celtypen in het gebied, zoals immuuncellen of andere cellen in het normale beenmerg.
Leven met kanker en omgaan met stress
De kwestie van het beheersen van stress en het leren omgaan met een levensbedreigende ziekte is een diepgaande kwestie die niet adequaat kan worden aangepakt in de huidige vorm. Als je echter kanker hebt, hebben veel mensen in jouw schoenen gezegd dat ze baat hebben gehad bij kankeronderwijs, sociale steun in een groep, regelmatige lichaamsbeweging, counseling of praattherapie, evenals medicijnen tegen depressie en angst.
Volgens het National Cancer Institute is coping het gebruik van gedachten en gedrag om zich aan te passen aan levenssituaties, en het instituut merkt op dat mensen op verschillende manieren omgaan. De copingstijl van een persoon hangt vaak samen met zijn persoonlijkheid.
Het is ook belangrijk om te beseffen dat coping gelijk kan zijn aan een nieuwe part-time baan, van soorten. Gun jezelf wat tijd om eraan te wennen en weet dat die functie-eisen in verschillende stadia kunnen veranderen als je nieuw terrein bereikt in je kankerreis. Er kunnen verschillende emoties zijn die bij het territorium komen in elk van de volgende stadia, bijvoorbeeld: gediagnosticeerd zijn, behandeld worden, het einde van de behandeling bereiken, in remissie zijn en de kanker leren is teruggekomen.
Over de kwestie van depressie bij kanker beveelt de American Society of Clinical Oncology aan dat elke patiënt met kanker wordt gescreend op depressie wanneer de diagnose van kanker voor het eerst wordt gesteld, en op permanente basis, met name in belangrijke fasen of tijden van verandering in de ziekte van de persoon.
Soms kan het moeilijk zijn om een depressie te identificeren bij iemand die kanker heeft. Bijvoorbeeld, het gevoel hebben dat je een last voor anderen bent, is een algemene gedachte die op een bepaald moment kan voorkomen wanneer je worstelt met je toestand. Het betekent niet altijd dat je depressief bent, maar je er overmatig schuldig over voelen zou
misschien een teken van depressie zijn. Je hopeloos voelen dat je genezen zult worden als je in de buurt van de dood bent, is een normale gemoedstoestand, maar überhaupt geen hoop in, in andere gebieden – geen hoop dat je je comfortabel voelt, of geen hoop dat je nageslacht door zal gaan gedijen in hun leven na rouw om uw verlies – dit kunnen tekenen zijn van depressie.
Een woord van heel erg Mensen gebruiken de term ‘kanker-overlevende’ op verschillende manieren. Sommige overlevenden van kanker weten dat de kanker uiteindelijk hun leven zal kosten, terwijl anderen genezen zijn en een vol leven kunnen verwachten. In beide gevallen zijn overlevenden voor altijd van de ervaring veranderd. De toekomst zal ongetwijfeld nieuwe aspecten blijven onthullen van de verbinding tussen de geest en het lichaam in de geneeskunde en specifiek op het gebied van kanker. Voorlopig is het zo goed mogelijk omgaan met stress de beste manier om een hogere kwaliteit van leven te leiden.
