Calcetische tendinitis is een aandoening die de vorming van een kleine, gewoonlijk ongeveer 1-2 centimeter grote, calciumafzetting in de pezen van de rotatormanchet veroorzaakt. Deze kalkaanslag wordt meestal gevonden bij personen van middelbare leeftijd (leeftijd 30-60 jaar). Calciumafzettingen komen vaker voor bij vrouwen (ongeveer 70%), komen vaker voor in de rechterschouder dan links en komen vaker voor bij patiënten met endocriene stoornissen (zoals hypothyreoïdie of diabetes).
Patiënten die endocriene afwijkingen hebben geassocieerd, hebben meestal slechtere symptomen en hebben meer invasieve behandelingen nodig.
De kalkaanslag is niet altijd pijnlijk, en zelfs als ze pijnlijk zijn, zullen ze vaak spontaan verdwijnen. De afzettingen hebben meestal de consistentie van krijt of tandpasta, niet het kiezelsteentje dat veel mensen verwachten dat een calciumafzetting er uit ziet of aanvoelt.
Tekenen van calcificeerbare tendinitis
De meeste mensen met calcific tendinitis hebben geleidelijk toenemende schouderpijn die ernstig kan worden. Er kan een verwonding zijn opgetreden of deze lijkt vanuit het niets te zijn ontstaan. Vaak herinneren mensen zich een ongemakkelijke manoeuvre of een incident toen de pijn begon, hoewel dit misschien louter toeval was.
De gebruikelijke symptomen van calcific tendinitis zijn:
- Schouderpijn, het meest ernstig met beweging
- ’s Nachts pijn die het slapen kan hinderen
- Moeilijkheid de arm weg te nemen van het lichaam
Veel van de tekenen van calcific tendinitis lijken op de tekenen van een rotator cuff probleem; uw arts kan helpen vaststellen welke de bron van uw pijn is.
Mensen met calcific tendinitis zullen vaak worden gediagnosticeerd nadat een röntgenfoto de abnormale accumulatie van calcium in de regio van de pezen van de rotatorenmanchet laat zien.
Oorzaak van Calcific Tendonitis
De oorzaak van calciumafzettingen in de rotator cuff pees is niet volledig begrepen. Verschillende ideeën zijn gesuggereerd, waaronder bloedtoevoer en veroudering van de pees, maar het bewijs om deze conclusies te ondersteunen is niet duidelijk.
Calculaire tendinitis verloopt meestal voorspelbaar en verdwijnt bijna altijd zonder operatie. De typische cursus is:
- Precalcificatiestadium
Patiënten hebben gewoonlijk in deze fase geen symptomen. Op dit moment ondergaan de plaatsen waar de calcificaties de neiging hebben om cellulaire veranderingen te ondergaan die de weefsels predisponeren tot zich ontwikkelende calciumafzettingen. - Calcificatiefase
Tijdens deze fase wordt het calcium uitgescheiden uit cellen en vervolgens samengevoegd tot calciumafzettingen. Wanneer het wordt gezien, ziet het er kalkachtig uit, het is geen vast stuk bot. Zodra de calcificatie is gevormd, begint een zogenaamde rustfase, dit is geen pijnlijke periode en kan een gevarieerde tijdsduur duren. Na de rustfase begint een resorptieve fase – dit is de meest pijnlijke fase van calcific tendinitis. Tijdens deze resorptiefase lijkt de calciumafzetting op tandpasta. - Postcalcific Stage
Dit is meestal een pijnloze fase omdat de calciumafzetting verdwijnt en wordt vervangen door een meer normaal lijkende rotator cuff pees.
Mensen zoeken meestal een behandeling tijdens de pijnlijke resorptieve fase van de calcificatiefase, maar sommige patiënten hebben de afzettingen gevonden als onderdeel van hun evaluatie voor tendinitis van de rotator-manchet.
Een van de meest voorkomende vragen die ik van patiënten hoor, is of ze minder calciumrijk voedsel moeten eten. Het is belangrijk op te merken dat calcium dat wordt geconsumeerd uit het dieet geen effect heeft op de vorming of resolutie van calciumafzettingen in de schouderpezen. Daarom is de calciumafzetting niet afkomstig van het drinken van melk of het eten van kaas, en moet u uw inname van calcium in de voeding niet veranderen om te proberen uw calcificale peesontsteking kwijt te raken.
Behandeling van calciumafzettingen
Behandeling van calcific tendinitis begint meestal met enkele eenvoudige stappen zoals rust, toepassing van ijs, medicatie en therapie.
Wanneer deze eenvoudige stappen niet effectief zijn, kunnen meer invasieve behandelingen, inclusief mogelijke chirurgische behandeling, worden overwogen. Het goede nieuws is dat met de juiste behandeling gedurende voldoende tijd, de meeste patiënten verlichting vinden zonder schouderoperaties te hoeven ondergaan.
