Agressieve zorg beschrijft een bepaalde benadering van een levensbedreigende ziekte of aandoening. Een patiënt die agressieve zorg krijgt, krijgt het voordeel van elke medicatie, technologie, hulpmiddel en truc die artsen kunnen bedenken om zijn of haar ziekte te behandelen. Chemotherapie, dialyse, bestralingstherapie, chirurgie, antibiotica en andere medische interventies die zijn ontworpen om het leven te behouden en te verlengen, zouden als agressieve zorg worden beschouwd.
Als een patiënt agressieve zorg ontvangt, is dit een aanwijzing dat er een overtuiging bestaat – onder medische professionals, of op zijn minst onder familieleden die de behandeling autoriseren – dat de patiënt herstelt of een verlenging van de levensduur van een beschouwde kwaliteit zal krijgen acceptabel zijn. Wanneer dit niet langer het geval lijkt te zijn, kunnen artsen voorstellen om bijvoorbeeld te stoppen met agressieve chemotherapie die de zorg onderdrukt of om een infectie zijn gang te laten gaan in plaats van deze te stoppen met antibiotica.
Wanneer agressieve zorg niet wordt gebruikt
Artsen kunnen het gevoel hebben dat dergelijke zorg zinloos is in het geval van een patiënt die comateus is, hersendood heeft of een onacceptabele kwaliteit van leven heeft. Ze kunnen in deze situaties palliatieve zorg aanbevelen, en families van het streven naar het agressief redden van het leven van hun geliefde afleiden om de waarde van zorg aan het levenseinde te zien. Als families aandringen op agressieve zorg voorbij het punt waarop artsen of ziekenhuizen het nuttig of genadig vinden, moeten ze misschien naar de rechter stappen om het ziekenhuis te dwingen zich eraan te houden en ze kunnen die strijd verliezen.
