Er is een gevoel in de moderne wereld dat "natuurlijk" synoniem is voor veilig. Het voedt de terughoudendheid om statines te gebruiken voor het verlagen van cholesterol en het verminderen van mortaliteit, in combinatie met ongegrond vertrouwen in de genezende kracht van goji-bessen of kokosolie. Het bevordert vaccin-oppositie en een eindeloze zoektocht naar super superfoods.
Maar het hele uitgangspunt is misleidend.
Natuurlijk betekent niet dat het veilig is en wetenschappelijk betekent het niet gevaarlijk. Ratelslangengif en botulinumtoxine zijn natuurlijk. Dus ook het rabiësvirus, het pokkenvirus en het poliovirus. De vaccins die pokken hebben uitgeroeid en polio bijna hebben uitgeroeid, zijn natuurlijk de wetenschap, net als de kiemtheorie die ons in staat stelde om de onderliggende oorzaak en het effect in de eerste plaats te begrijpen.
Orkanen en aardbevingen zijn natuurlijk en onveilig; meteorologie en seismologie zijn wetenschap die ons een beetje veiliger maakt. Statinegeneesmiddelen, voor de juiste patiënten, verlagen op betrouwbare wijze LDL, voorkomen hartaanvallen en verlagen sterfte door alle oorzaken. Er is geen dergelijk bewijs voor kokosolie, ondanks de overvloedige claims die anders impliceren.
De constante zoektocht naar iets beters
Hoe zijn we gekomen om de meme te verkrijgen en te verspreiden dat ‘natuurlijk’ veilig is? Ik kan alleen een goed geïnformeerde schatting maken: het draait allemaal om dat groenere gras.
Beroemd, het gras is altijd groener aan de andere kant van een of andere scheidingslijn.
Wat het gezegde betekent, is dat we de neiging hebben te verlangen naar wat we toevallig niet hebben.
In de veel natuurlijkere wereld van het verleden was wat de kleine wetenschap kon doen vaak (maar niet altijd) heel welkom omdat het het groenere, ongrijpbare gras was. Toen een cholera-epidemie Londen in 1854 verwoestte en John Snow de epidemiologische wetenschap toepaste, toen amper ontsteekt om het te beëindigen en levens te redden, was hij een held.
Toen voor het eerst duidelijk werd dat er middelen waren geïdentificeerd om polio te voorkomen, konden ouders die gewend waren aan hun jaarlijkse tol nauwelijks wachten om hun kinderen in de rij te krijgen. Door de geschiedenis heen is wetenschap steeds groener gras geweest.
Een verlangen naar de basis
We leven nu in een wereld van constante wetenschap. We houden computers in handen en zakken die twee generaties geleden niet in een kamer konden passen. We herschikken heelkundig elektronen om onze gedachten naar gespecificeerde doelen te stralen door de mysterieuze uitgestrektheid van cyberspace, inclusief gedachten die de betrouwbaarheid van de wetenschap die we gebruiken betwisten. Awash in technologie en wat we het "lintje" van constante wetenschap zouden kunnen noemen, de natuur krijgt een specifieke en begrijpelijke gloed. Het natuurlijke is nu het zeldzame en het ongrijpbare en dus het uitnodigende. De natuur is, zowel figuurlijk als letterlijk, waar het groenere gras zich nu bevindt.
Helaas, en toch voorspelbaar, passen we dit verlangen inconsistent toe. Zelfs als massa’s van ons popcultuur-onzin omarmen over diverse natuurlijke remedies, proberen te weinigen van ons de natuurlijke wereld te beschermen tegen onze verwoestingen. Ik kan een verlangen naar en vertrouwen in het natuurlijke begrijpen dat samenvalt met echte bezorgdheid over biodiversiteit, duurzaamheid en klimaatverandering.
Ik begrijp de eerste helemaal niet in de afwezigheid van de laatste.
Wat is het beste is het beste
Ik heb 15 jaar lang een integrerend medisch centrum geleid waar natuurgeneeskundige artsen en ik zij aan zij werkten, zorgzaam voor en over dezelfde patiënten. We zouden samen nieuwe patiënten zien en zowel over als met hen overleggen. Een hoeksteen van dit model, samen met de verbintenis tot holistische, patiëntgerichte zorg, was dat het ons niet kon schelen of een bepaalde behandeling een product van de natuur of wetenschap was. Het maakte ons niet uit of het uit een boomblad of een reageerbuis kwam.
Waar we om gaven, was of het de beste keuze was. De beste keuze voor elke patiënt was de veiligste en meest effectieve optie.
Wanneer een natuurlijke benadering tevreden was, waren we altijd blij om het te kiezen. Maar wanneer een medicijn de overduidelijke winnaar was, zouden mijn naturopathische collega’s me bijstaan om het aan te bevelen. We vonden dat ons model veel van de tijd krachtig en overtuigend was. Patiënten die twijfelden over een alternatief voor een medicijn werden vaak gerustgesteld toen ik (een internist) hen kon vertellen waarom het een redelijke keuze was. Patiënten die terughoudend zijn om een medicijn in te nemen, werden vaak beschermd wanneer een natuurgeneesheer de zaak aanvoerde.
Ik put nu uit mijn tijd in dat klinische model om dezelfde aanbeveling aan u te doen. Er zijn talloze valse beweringen over natuurlijke producten. Aan de andere kant, de farmaceutische industrie vecht agressief ook haar producten, en zal zelfs zo ver gaan om ziektes te verzinnen om de verkoop van een medicijn te rechtvaardigen. Het spijt me te moeten zeggen dat "voorbehoudsheer" een wijze raadsman is wanneer we een van beide overwegen.
Wat onverstandig zou zijn, is om uw aandacht te beperken tot slechts één categorie. De beste behandeling voor alles is de veiligste en meest effectieve. Voor ons om te weten wat dat is, moet er een interpreteerbaar bewijs zijn, niet alleen een marketinghype. Druk op uw arts over uw opties, wees assertief over uw voorkeuren, maar wees ook ruimdenkend. We krijgen zelden de beste antwoorden als we onze gedachten sluiten voordat we vragen stellen.
Natuurlijke benaderingen van gezondheid kunnen de beste zijn en zijn dat ook vaak. Ik beschouw lifestyle als medicijn het beste van alle opties, indien van toepassing. Maar levensstijl voorkomt de mazelen niet, en een vaccin wel.
Het gras is het groenst, waar het gras het groenst is. Soms falen we gewoon om recht naar beneden te kijken en te erkennen dat we daar al staan.
