Voordat uw lichaam kan profiteren van de voedingsstoffen die u verbruikt, moet uw maagdarmkanaal het voedsel dat u eet, verteren en absorberen. Maar voordat je eet, helpt het om honger te lijden.
Honger is het gevoel dat je krijgt als je lichaam voedsel nodig heeft. Als je genoeg hebt gegeten, zou je geen honger meer moeten hebben. Dat komt omdat een verscheidenheid aan hormonen de honger reguleren:
Leptine.Een hormoon afgescheiden door vetweefsel (vet) in uw bloedbaan. Hoe meer vet in uw lichaam, hoe hoger uw bloedspiegels van leptine. Je leptine-niveau neemt ook toe bij voedselinname en is bij vrouwen groter dan bij mannen, maar in het algemeen wordt het lager naarmate je ouder wordt. Verhoogde leptine niveaus activeren de hypothalamus om de honger te verminderen.
Ghrelin.Een hormoon dat wordt geproduceerd door de maag en dunne darm wanneer uw maag leeg is. Net als leptine werkt het ook met de hypothalamus, maar in plaats van honger te onderdrukken, verhoogt het de honger.
Adiponectin.Een hormoon afgescheiden door vetcellen in uw lichaam. Maar als je lichaamsvetgehalte daalt, gaat dit hormoon omhoog en omgekeerd; wanneer u vet krijgt, daalt uw adiponectinegehalte.
Cholecystokinine.Dit hormoon wordt geproduceerd in de dunne darm tijdens en na een maaltijd. Het triggert de afgifte van gal en spijsverteringsenzymen in de dunne darm en het onderdrukt de honger en geeft je een vol gevoel.
Peptide YY.Gemaakt door zowel de dikke als de dunne darm na een maaltijd, onderdrukt dit hormoon uw eetlust gedurende ongeveer 12 uur nadat u hebt gegeten.
Insuline.De alvleesklier produceert dit hormoon. Het is het best bekend voor het reguleren van de bloedsuikerspiegel. Het onderdrukt ook de honger.
Glucocorticoïden.Deze hormonen worden gemaakt door je bijnieren, en hun primaire functie is het reguleren van ontstekingen en andere processen, maar ze hebben ook invloed op de honger.
Een tekort aan cortisol vermindert de eetlust, maar overmatige hoeveelheden glucocorticoïden verhogen de honger.
Honger versus eetlust – er is een verschil
Honger is niet hetzelfde als eetlust. Honger is een fysieke reactie vanwege chemische veranderingen in je lichaam vanwege de behoefte aan meer voedsel, terwijl de eetlust meer psychologisch van aard is. Eetlust is een reden waarom je zoveel kunt eten als je geen honger hebt.
Nu je honger hebt, is het tijd om te eten. De spijsvertering wordt gecoördineerd en gereguleerd door verschillende hormonen:
Gastrin. Een hormoon dat vrijkomt door de maag en de dunne darm wanneer u eet. Gastrin stimuleert de afgifte van zoutzuur en pepsinogeen in de maag en het versnelt de spijsvertering. Ook stimuleert gastrine glucagon, een hormoon dat met insuline werkt om de bloedsuikerspiegel te reguleren.
Secretin. Een hormoon gemaakt door de dunne darm en uitgescheiden in de bloedstroom wanneer het zure maagzuur uit de maag de dunne darm binnengaat. Secretin stimuleert de alvleesklier om bicarbonaatrijke spijsverteringssappen in de dunne darm af te geven. Het bicarbonaat neutraliseert de zuurgraad van de chymus. Secretine werkt op de maag om de productie van pepsinogeen te stimuleren om eiwitten af te breken, en het kan ook het spijsverteringsproces vertragen, ten minste in het gebied van de maag en het eerste deel van de dunne darm.
Cholecystokinine (CCK). Je dunne darm maakt CCK in je bloedbaan en laat het weer los. Het is essentieel voor de vetvertering omdat het de galblaas stimuleert om gal in de dunne darm af te geven. Het triggert ook de alvleesklier om zijn verschillende spijsverteringsenzymen in de dunne darm af te geven, zodat ze vetten, koolhydraten en eiwitten kunnen afbreken.
Motilin. Een ander hormoon gemaakt door de dunne darm. Motilin versnelt de activiteit in de maag en dunne darm. Het stimuleert ook de maag en de alvleesklier om verschillende afscheidingen vrij te maken en zorgt ervoor dat de galblaas samentrekt.
Glucose-afhankelijk insulinotroop peptide (GIP). Dit hormoon wordt gemaakt door de dunne darm.
Het stimuleert de alvleesklier om insuline vrij te maken en vertraagt de spijsvertering in de maag. Dit hormoon wordt soms gastrisch remmend peptide genoemd.
Peptide YY en enterogastrone. Nog twee hormonen die vrijkomen door de dunne darm die de vertering vertragen en de productie van spijsverteringsafscheidingen verminderen.
