In de jaren 1930 begon tandarts Weston Price expedities over de hele wereld en onthulde de link tussen moderne eetgewoonten en chronische degeneratieve ziekten. Hij ontdekte ook dat er geen enkel dieet was dat voor iedereen ideaal is vanwege de variatie in het klimaat, lokale producten, milieuomstandigheden, erfelijkheid, genetica en cultuur.
In latere jaren hebben George Watson, Roger Williams, William Kelley en anderen het onderzoek op dit gebied voortgezet.
Ze geloofden dat het individuele metabolisme sterk varieerde vanwege twee factoren die sterk beïnvloed werden door erfelijkheid:
- Autonome dominantie van het zenuwstelsel.Eén tak van het autonome zenuwstelsel, het sympathische zenuwstelsel, gebruikt energie en wordt vaak de "vecht- of vlucht" -respons genoemd. De andere tak, het parasympathische zenuwstelsel, spaart energie en helpt bij de vertering van voedsel. Voorstanders van het dieet zijn van mening dat de ene tak de neiging heeft om sterker of dominanter te zijn dan de andere.
- Snelheid van cellulaire oxidatie. Dit verwijst naar de snelheid waarmee cellen voedsel omzetten in energie. Volgens voorstanders van het metabolische typeringsdieet zijn sommige mensen snelle oxidatiemiddelen, die voedsel snel in energie kunnen omzetten. Om hun systemen in balans te brengen, moeten snelle oxidatiemiddelen zwaardere eiwitten en vetten eten die langzaam branden. Langzame oxidatoren daarentegen zetten voedsel langzaam om in energie. Om hun systemen in balans te brengen, adviseerden voorstanders dat ze voornamelijk koolhydraten eten in plaats van eiwitten en vetten.
Hoe kan ik mijn metabole type vinden?
In het boek The Metabolic Typing Dietbiedt onderzoeker William Wolcott een eenvoudige thuistest aan om zijn metabolische type te identificeren. Voor een juiste diagnose kan een getrainde arts een grondige beoordeling geven, waaronder urine- en bloedonderzoek. Wolcott biedt drie algemene metabole types:
- Eiwittypes – Eiwittypen zijn snelle oxidatiemiddelen of parasympathische dominant. Ze hebben de neiging om vaak honger te hebben, hunkeren naar vette, zoute voedingsmiddelen, falen met caloriearme diëten, en neigen naar vermoeidheid, angstgevoelens en nervositeit. Ze zijn vaak lethargisch of voelen zich "bekabeld", "op scherp", met oppervlakkige energie terwijl ze moe zijn van onderen.
- Carbo-types – Carbo-types zijn trage oxidatiemiddelen of sympathische dominant. Ze hebben over het algemeen een relatief zwakke eetlust, een hoge tolerantie voor snoep, problemen met gewichtsbeheersing, ’type A’-persoonlijkheden en zijn vaak afhankelijk van cafeïne.
- Gemengde soorten – Gemengde soorten zijn geen snelle of langzame oxidatiemiddelen en zijn niet parasympathisch of sympathiek dominant. Ze hebben over het algemeen een gemiddelde eetlust, verlangen naar snoep en zetmeelrijke voedingsmiddelen, relatief weinig moeite met gewichtsbeheersing en neigen naar vermoeidheid, angstgevoelens en nervositeit.
Wat zijn de richtlijnen voor het dieet?
Volgens voorstanders van het metabolische typeringsdieet, zouden de drie metabolische typen de volgende voedingsmiddelen moeten eten:
- Eiwittypes: diëten die rijk zijn aan eiwitten, vetten en oliën en hoog-purine-eiwitten zoals orgaanvlees, paté, runderlever , kippenlever en rundvlees. De inname van koolhydraten moet laag zijn.
- Carbosoorten: diëten met veel koolhydraten en weinig proteïnen, vetten en oliën. Ze zouden lichte, laag-purine eiwitten moeten eten.
- Gemengde soorten: diëten die een mengsel zijn van hoog-vet, hoog-purine eiwitten en laag-vet, low-purine eiwitten zoals kaas, eieren, yoghurt, tofu, noten. Dit type vereist relatief gelijke verhoudingen van eiwitten, vetten en koolhydraten.
Wat zijn de sterke punten van dit dieet?
Volgens voorstanders van het dieet houdt het metabolisch typerend dieet rekening met individuele voedingsvoorkeuren, metabolisme en behoeften, in tegenstelling tot andere diëten die hetzelfde plan voor iedereen aanbevelen. De metabolische typeringstheorie kan helpen verklaren waarom sommige mensen het beter doen op een eiwitrijk, koolhydraatarm dieet, terwijl andere het beter doen op een hoog koolhydraatdieet.
Wolcott verklaart de effecten van verschillende populaire diëten op de metabole types:
- High Carb, Low Fat Diet – Dit dieet is geschikt voor soorten koolhydraten. Bij eiwittypen en gemengde soorten kan een hoog koolhydraatarm vetarm dieet de vetopslag verhogen door de insuline te verhogen en de stofwisselingssnelheid te verlagen door spierweefsel af te breken door onvoldoende eiwitinname en de bijnier- en schildklierfunctie te verstoren.
- High Protein, High Fat Diet (bijvoorbeeld Atkins Diet, Hamptons Diet) – Dit dieet is geschikt voor eiwittypen. In soorten koolhydraten en gemengde soorten kan een eiwitrijk, vetrijk dieet echter de opslag van vet verhogen door cellulaire oxidatie te verstoren, en een lagere stofwisseling door het creëren van een tekort aan glucose veroorzaakt door een lage koolhydraatinname. Het kan ook de bijnier- en schildklierfunctie verstoren.
- 40-30-30 Dieet (bijvoorbeeld Zone dieet) – Dit dieet is geschikt voor gemengde soorten. Een 40-30-30 dieet kan echter de opslag van vet verhogen door oxidatie te verstoren. Het kan het metabolisme verlagen door een tekort aan glucose in soorten koolhydraten te creëren en een tekort aan eiwitten in eiwittypen, beide resulterend in spierafbraak.
Voorbehouden
Critici van het metabolisch typerend dieet zeggen dat het dieet niet in evenwicht is. Ook is een dieet rijk aan orgaanvlees, paté en verzadigde dierlijke vetten ongezond.
Als u overweegt om het dieet te proberen, raadpleeg dan eerst uw arts om de mogelijke risico’s en voordelen te bespreken.
