Hyponatriëmie, ook wel waterintoxicatie genoemd, is over het algemeen het gevolg van het drinken van overmatige hoeveelheden gewoon water die een lage natriumconcentratie in het bloed veroorzaken. Eens zeldzaam bij sportevenementen, komt het steeds meer voor als de deelname toeneemt en meer beginnende sporters aan uithoudingsvermogen deelnemen.
Oorzaken
Tijdens sporten met hoge intensiteit gaat natrium verloren, samen met zweet.
Een atleet die alleen de verloren vloeistof vervangt door water, heeft een lagere natrium-bloedconcentratie. Denk bijvoorbeeld aan een vol glas zout water. Als je de helft van de inhoud van het glas weggooit (zoals verloren gaat in het zweet) en dat alleen met water vervangt, is de natriumconcentratie in het glas veel minder en is het water meer verdund. Dit kan voorkomen in de bloedbaan van een atleet die alleen hydrateert met water tijdens overmatig zweten. Het resultaat is hyponatriëmie.
Een voldoende natriumbalans is nodig voor het overbrengen van zenuwimpulsen en de juiste spierfunctie, en zelfs een lichte uitputting van deze concentratie kan problemen veroorzaken. Studies hebben aangetoond dat atleten met een hoge intensiteit tot 2 gram zout per liter zweet kunnen verliezen. Het vervangen van dit tijdens het evenement is van cruciaal belang voor de prestaties en veiligheid.
Duurzaamheidsevenementen
Langdurig en overmatig zweten vergroot het risico dat een atleet de delicate balans van de natriumconcentratie in het bloed zal veranderen.
Omdat natrium in het zweet verloren gaat, is het belangrijk dat degenen die gedurende lange perioden met hoge intensiteit trainen, eventuele verliezen vervangen.
Onderzoek heeft uitgewezen dat langdurige uithoudingsgebeurtenissen, zoals de Ironman-afstandstriathlons, vaak finishers hebben met lage natriumconcentraties in het bloed. Degenen die het grootste risico lopen, zijn degenen die het langst op de baan zitten omdat ze de neiging hebben het meeste water te drinken tijdens het evenement.
Hardlopers die in de dagen vóór de race extra vloeistoffen drinken of die tijdens de race stoppen bij een waterstop, lopen ook een verhoogd risico op hyponatriëmie.
In feite ontdekte een studie in de New England Journal of Medicine dat 13 procent van de Boston Marathonlopers hyponatriëmie ontwikkelden door te veel water te drinken. Terwijl een andere studie in hetzelfde tijdschrift publiceerde dat 10,6 procent van de Ironman European Championship-deelnemers waterintoxicatie ontwikkelden. Concreet waren de vrouwelijke triatleten met een racetijd van 9 uur of meer de meest ontvankelijke voor hyponatriëmie.
Symptomen
De vroege waarschuwingssignalen zijn vaak subtiel en kunnen vergelijkbaar zijn met uitdroging en omvatten misselijkheid, spierkrampen, desoriëntatie, onduidelijke spraak en verwarring. Op dit punt drinken veel atleten meer water omdat ze denken dat ze uitgedroogd zijn. Helaas zal alleen water het probleem van hyponatriëmie vergroten. In het uiterste geval kan een atleet toevallen, coma of de dood ervaren.
Behandeling
Bij het eerste teken van symptomen moet een sporter een natriumhoudende sportdrank drinken of zoute voedingsmiddelen eten. Idealiter zou een atleet vooruit moeten plannen en zijn of haar vochtverlies en behoefte aan natriumvervanging tijdens het evenement moeten inschatten, en tijdens de race op een hydratieschema moeten blijven.
Als de symptomen extreem zijn, moet een arts worden gezien.
Preventie
De beste manier voor een atleet om dergelijke problemen te voorkomen, is door vooruit te plannen door te trainen in dezelfde omstandigheden als tijdens de racedag. Aanbevelingen voor hydratatie zijn:
- Bereken uw wateropname met deze eenvoudige formule.
- Gebruik natriumbevattende sportdranken tijdens lange-afstands evenementen met hoge intensiteit die langer zijn dan 60-90 minuten.
- Verhoog de zoutinname per dag enkele dagen voorafgaand aan de wedstrijd, tenzij u hypertensie hebt. Voedingsmiddelen die extra natrium bevatten, zijn onder meer: kipnoedelsoep, een dille-augurk, kaas, zoutjes en tomatensap.
- Probeer niet meer te drinken dan dat je zweet.
- Tijdens een marathon is het een goede vuistregel om elke 20 minuten ongeveer 1 kopje vloeistof te drinken.
- Vermijd het gebruik van niet-steroïde ontstekingsremmende (NSAIDs-) geneesmiddelen die natrium bevatten. Onderzoek wijst uit dat deze geneesmiddelen mogelijk lopers predisponeren voor hyponatriëmie.
Houd er rekening mee dat alle atleten anders reageren om te oefenen; wat ook betekent dat de behoeften aan vocht en natrium individueel zijn.
Zoals altijd is het belangrijk om uw arts te raadplegen voor speciale overwegingen als u een voorgeschiedenis heeft van gezondheidsproblemen of als u medicatie gebruikt voor een gezondheidstoestand.
