Het kenmerk van yin yoga is dat houdingen ongeveer drie tot vijf minuten per keer worden gehouden om het bindweefsel rond de gewrichten te rekken en de beoefenaar in een staat van mentale kalmte te brengen. De meest prominente voorstander van deze methode is de Amerikaanse leraar Paul Grilley, die de basistechnieken voor vloertrekking van de Taoïstische yogaleraar en vechtsportexpert Paulie Zink heeft geleerd.
Grilley studeerde ook bij Dr. Motoyama uit Japan, wiens onderzoek stelt dat ons bindweefsel misschien wel de sleutel is tot het ontdekken van subtiele energiekanalen in het lichaam, die nadi’s worden genoemd in yoga en meridianen in de Traditionele Chinese Geneeskunde.
Ondanks dat hij een geavanceerde asana-oefening heeft, die verondersteld wordt om het lichaam voor te bereiden op meditatie, merkte Grilley dat hij zich ongemakkelijk voelde toen hij lange, zittende meditaties begon te proberen. Yin yoga gaat direct in op de eisen dat langdurig stilzitten in de ene positie op het lichaam plaatsvindt door zich buiten de spieren te strekken. Grilley ontdekte ook dat het vasthouden van de houdingen over een langere periode de geest trainde om kalm te blijven en afleidingen te negeren. Sarah Powers, die bij Grilley studeerde, is een andere bekende docent op dit gebied. Ze was een sleutelfiguur bij de verspreiding van de leer van Grilley.
Yin en Yang
In de Chinese filosofie symboliseert de yin-yang de dualiteit en de onderlinge afhankelijkheid van de natuurlijke wereld.
Dingen die yang zijn, bewegen, veranderen en zijn krachtig. Daarentegen zijn dingen die yin zijn nog steeds, statisch en kalm.
De meeste westerse yogapraktijken zijn geëvolueerd naar erg yang: veel beweging, met de nadruk op het uitrekken van de spieren. Spieren zijn yang, terwijl bindweefsels zoals pezen en ligamenten yin zijn.
Zitten voor meditatie is meer yin, en vereist daarom een oefening die is afgestemd op dit gebruik van het lichaam. Hoewel gewrichten zoals de knieën en enkels kwetsbaar zijn en gemakkelijk overmatig uitgerekt worden, bevat het lichaam ook gewrichten in het bekken, de heupen en de onderste wervelkolom die van nature veel minder flexibel zijn. Het zijn deze gewrichten die yoga in de eerste plaats aanpakt.
Zitten met een pose na verloop van tijd, mogelijk in ongemak, verschilt heel erg van snel bewegen van pose naar pose als in een flow-oefening. In flow, als we niet van een houding houden, is het snel voorbij. Yin biedt de mogelijkheid ergens bij te blijven, ook al vinden we het niet leuk. Het is een goed tegengif voor een plezierzoekende Yang-wereld.
Yin Poses
Yin-poses zijn afgeleid van traditionele yogahoudingen, hoewel ze zijn hernoemd om ze te onderscheiden. Zo wordt de pose van de schoenmaker vlinder, wordt de ploeghouding slak en wordt de duiventil een slapende zwaan. Deze houdingen hebben dezelfde vorm als hun yang-tegenhangers, maar worden geleerd met de nadruk op het ontspannen van de spieren in de loop van enkele minuten.
Yin vs. restauratief
Hoewel Yin-yoga en herstellende yoga vergelijkbaar zijn omdat houdingen gedurende lange periodes worden gehouden, hebben ze fundamenteel andere doeleinden.
Het is mogelijk om yin-voordelen te krijgen door herstellende houdingen te doen, maar het doel is niet ontspanning. Restauratieve houdingen worden meestal veel meer ondersteund met behulp van rekwisieten. In yin poses helpt de zwaartekracht het uitrekken te intensiveren. Sommige houdingen, zoals de draak (een versie van de hagedishouding), zouden niet werken als herstellende houdingen, die meestal worden gedaan in een liggende of buikligging.
